ODDAGREIN: Búskaparvøkstur í eygsjón

– Stígur er í búskapinum, men støð­an er ikki ring.
Tað segði Sigurð Poulsen, lands­bank­a­­stjóri, í gjár, tá bú­skap­ar­met­­ing­­in varð løgd fram. Eftir stóru fram­­gong­d­ina í 2010 hava vit upp­­liv­að eina stagn­a­tión í 2011 og í 2012, men fara at síggja eina var­is­liga framgongd í 2013, sigur Lands­bankin.

Eitt eru tær staðfestingar og me­t­ingar fyri fram­tíð­ina, sum Lands­bank­in kem­ur við. Men lands­banka­stjór­in kundi eisini hugs­að sær, at pol­i­tik­ar­ar høvdu betri am­boð, eitt nú til at stýra í­løg­um – ella am­boð, sum kunnu tryggja, at tær í­løg­ur, sum verða gjørd­ar, ver­u­liga eru tær í­løg­ur, sum á­­virka fram­leiðslu­tørv­in best.
Vit skulu ikki siga nakran ring­an fyri at halda, at politikarar ikki eru tey bestu at meta um, hvørj­ar í­løgur eru rættar. Her er tað, at lands­bank­in sær fyri sær, at veruliga fakligar met­ing­ar verða grundarlag fyri polit­isk­um avgerðum.
Hesum hava fólkin í lands­bank­a­num sjálvandi rætt í. Og eins sjálv­sagt er tað, at pol­it­ikk­ur og fak­lig­ur kunn­leiki ikki er tað sama, men tað snýr sum hjá pol­i­tik­ar­un­­um og fak­fólki at finna ta røttu leiðina. Ofta síggja politikarar eina dygd í at nið­ur­gera fakliga kunnleikan. Tá arg­um­entini ikki halda, so verður bara slig­ið upp í glens.
Men slíkt byggir sjálvandi einki land.
Sig­urð Poulsen nevndi tað neyð­uga at gera fakligar metingar um eff­ek­t­ina av teimum ymsu íløgunum, sum pol­itiska skipanin setur út í kort­ið. Hetta er so sjálvsagt – og vit taka neyv­an munn­um ov fullan tá vit siga, at valla fyr­iliggja slíkar met­ing­ar fyri allar tær íløgurnar í íløg­u­ætlanin fyri næstu tíggju ár­ini. Men tað áttu tær sjálvandi at gjørt.
Á sama hátt er við fiskivinnuni. Har gongur illa at fáa politiksa mynd­ug­leikan at ganga hon dí hon við fak­kunn­leik­an – og í heila tikið vilja fleiri pol­iti­ka­rar als ikki kenn­ast við, at ein fak­kunn­leiki er uppi á landi. Tá so er, so verð­ur trup­ult at leggja soleðis til rættis, at øll fáa sum mest burturúr.
Tað er so trupult at fáa henda pol­it­iskt kon­sens­us, sum skal til. Og púra vón­leyst tykist tað at fáa semju um, hvussu vit taka okkum bet­ur av til­feing­i­num. Landsbankin held­ur, at tað kann gerast við at eitt nú at taka yvirkapasitetin úr vinn­uni, og at vinn­an verður skipað meira markn­að­ar­ligt. Heldur enn at fáa til­feing­i­ð fyri einki, so eiga ak­tør­ar­nir í vinnuni at gjalda fyri tað – og helst eisini kappast um at fáa fat­ur á tí.
Høvdu politikarar, vinna og fak­kunn­leik­in tosað betur saman, so varð nógv vunni.
Með­an vit bíða kunnu vit fegn­ast um, at út­lit eru fyri einum lítlum vøkstri í 2013, sum kann vaksa til meira, um rætt verður atborið.