Hví vita løgtingsfólk ikki, hvør trupulleikin er? Hví kennir løgmaður ikki trupulleikan? Hann sigur seg hava ábyrgdina av, at fólkatalið minkar, eins og hann sigur seg hava ábyrgdina av, at fólkatalið í 2009 var methøgt...
Tá tosað verður um orsøkir til, at fólk velja at búseast í Danmark heldur enn í Føroyum, so verður ofta víst til kannignina hjá Norðuratlantsbólkinum.
Men álvaratos. Kanningin hjá Norðuratlantsbólkinum varð latin úr hondum í 2008. Síðani tá hava sitið tveir løgmenn, trý landsstýri og fýra mentamálaráðharrar - og framvegis er einki frægari boð, tá tosað verður um fráflyting, enn henda kanningin hjá einum andstøðubólki á fólkatingi - uttan at seta nakað niður á dygdina á hesi kanning, tvørturímóti. Men hetta sigur eitt sindur um, hvussu stóra tilvitan trupulleikin hevur í okkara heimligu politisku skipan.
Tað er eitt faktum, at um 150 fólk, sum fara niður til Danmarkar at lesa - hvørt ár - ikki koma heimaftur. Bara tíðina meðan Kaj Leo Johannesen hevur verið løgmaður er talan um 600 fólk, sum eru farin í lestrarørindum, men sum ikki eru komin aftur. Síðani aldaskiftið er talan um 1.800 fólk.
Nettofráflytingin seinasta árið var 380 fólk! Bara hesin løgmaðurin hevur sitið, hava eini 1.200-1.300 fólk fleiri valt at flyta av landinum enn til landið. Altso ein nettofráflyting upp á 1.300 fólk.
Kreppa ella ikki kreppa. Slík tøl bera boð um eina poltiska skipan, sum ikki tekur hendan sera álvarsama trupulleika í álvara, og sum ikki stimbrar undar at fáa fólk at trúgva upp á framtíðina í hesum landi.
Vit mugu fáa ítøkilig boð uppá, hvussu politikararnir vilja raðfesta til tess at broyta hesa gongd, heldur enn at renna sum hundur um heitan greyt og skúgva trupulleikan undan sær.
Vit hava brúk fyri, at øll tann politiska skipanin tekur saman lógvatak um at loysa hendan størsta samfelagsliga trupulleikan.
Líka so lítið sum tað nyttar at seta sær sum politiskt mál at fáa búskaparvøkstur er boðskapurin um fólkavøkstur. Øll vita, at sjálvandi skulu vit hava búskaparvøkstur og fólkavøkstur. Politiska uppgávan er at siga, hvussu vit náa endamálinum – ikki bara at tosa um trupulleikan, men at gera nakað veruligt fyri at loysa hann.
