vit høvdu avtalað, tí at eg var ikki føroyingur. - Er hetta ikki útlendingahatur, hvat er tað so, spyr Veronica. - Tá ið eg havi tosað um hvussu tungt tað er at byrja eitt nýtt lív í einum nýggjum landi

vildi ikki, tí talan var um útlendingar. ­ Men hvar er so tann føroyska loysnin, vit fingu afturfyri, spyr hann. Tvær, tríggjar ferð Hann sigur, at hann vit mugu hava samband við marknaðin tvær, tríggjar ferðir

hevði ein góðan barndóm, og vaks upp sum ein beiggi til systkinini hjá mammu míni, og um tú í dag spyr tey, so kalla tey meg enn fyri beiggja sín, sigur Njál Djurhuus. Ikki við egnari hjálp So gekk tíðin

geva ungum lesandi bíligari kaffi, sigur Hanus Samró, sum er firtin um, at in.fo tekur málið upp og spyr løgtingsmannin, um hann heldur tað vera í lagi, at hann handlar vegna eitt felag, sum hann als onga

skrivar, at tað er »en naturlig diskvalifisering« fyri ein lærara at vera samkyndur, og blaðmaðurin spyr, um tað kann skiljast á annan hátt? Til hetta sigur hvalvíkarprestur: »...Altså hvis en ansøger til

mál hava nakað við veruleikan at gera. – Hví tók mann so og vaks um hallið fyri verandi fíggjarlóg?, spyr sambandstingmaðurin. Hann leggur afturat, at eitt dømi um avgerandi politikk kundi verið, at samgongan

grundarlag at viðgerða málið í, heldur hon. - Hvussu skal Løgtingið fáa teir rættu upplýsingarnar, spyr hon. Tórbjørn Jacobsen helt ikki, at stýrið fyri Húsalánsgrunnin á nakran hátt kann samanberast við

so brádliga hvørvur hon. Anna Petra steðgar bussinum og fer út. Gentan er ongastaðni at síggja. Hon spyr nakrar menn, sum koma framvið, um teir ikki hava sæð eina smágentu har. Men tað høvdu teir ikki. Anna [...] síggja meiningina í hesum. ? Hví skuldi ein so ung genta doyggja, og hví skuldi tað júst vera eg, spyr hon. Har er ongin meining í, og tað kann vera líkamikið hvønn veg eg vendi hesum, so finni eg onga

vit longu eru farin út um øll mørk og reint faktiskt liva, hví so ikki eitt nýtt lív eftir deyðan? spyr og vónar Jostein Gaarder. Gloymd ábyrgd Frá náttúruvísindi og lívsins syrgiligu avmarkingum fer prátið

offrið: Lívið sjálvt. Bara við at offra kann friðurin verða vunnin. Frið við Guð og frið við næstan. Spyr bara Jesus. Á flogvøllinum tók spurningurin um frið seg eisini upp. Nú var tað heimsfriðurin, sum