John Johannesens veika »samgonga«

Gunnar isfeld, lesandi

Sjálvsagt ganga hesir flokk­ar ikki somu leið. Tó eru teir í samgongu, sum nokk má fatast sum eitt gott dømi um tolsemi – ja og tolni. Sjálvt um hesar dygdir ikki skulu vera tær einastu, sum halda einari samgongu saman.
John ger tað heilt greitt, at tað vóru Sam­bands­flokk­ur­in, Fólkaflokkurin og Mið­flokk­ur­in, sum valdu at taka undir við uppskotinum, um at lata amerikansk hern­að­ar­flog­før treytaleyst flúgva yvir Føroyum. Som­u­leið­is ger John tað greitt, at Javnaðarflokkurin var størsti mótstandarin av hesum. Gott í tykkum javn­að­ar­fólk. Men tá sótu tit jú í andstøðu. Sjálvur haldi eg tað vera eitt sindur átaluvert, at vit tjóð­veld­is­fólk ikki talaðu harðari ímóti upp­skot­i­num/loyv­i­num; men eg vil tilskriva hetta tann veruleika, sum tá var, at Tjóðveldisflokkurin sat í samgongu við, serliga, Fólk­a­flokk­i­num, og at hesir báðir samgonguflokkar tá høvdu trupulleikar nokk sum var í at “ganga sam­an”.
Eftir tí at døma, sum Her­­geir Nielsen og Høgni Hoy­dal nú siga, so má tann relativa tøgnin í 2002 frá tjóðveldisfólki vitna um henda veruleika, at Tjóð­veld­is­flokkurin ikki vildi elva til størri innanhýsis stríð í samgonguni. Men lat hetta ikki skilja okkum meira. Tit, javnaðarfólk, róptu harðast tá, og nú rópa tjóðveldisfólk harðast. So­leiðis er tað ofta við and­støð­u­flokk­um. Lat okk­um nú rópa saman – eisini sjálvstýrifólk og dem­o­krat­iskar sálir í hinum flokk­u­num – heilt til Danmarkar og helst eisini til USA:
Vit góðtaka ikki pín­ing og órættvísi og als ikki áhaldandi brot á mann­a­rætt­indi og brot á demokratiskan hug­burð yvirhøvur. Og tað er vorðið sum hyklarí, tá høv­uðs­tjóðin aftanfyri Irak-kríg­num, USA, júst talar fyri at demokratisera hetta stakkals Irak.
Men hetta góðtekur “okk­ara” samgonga.