útgávuni um Heimsins eydnusamasta mann. Fyrst var tað Kærligheden overvinder alt, síðan sangurin, sum snýr seg um kvinnur sum so og tá Det er samfundets skyld varð spældur, mundi hvør einasti knokkur í høllini

gongur tað bara við fullari ferð mesta av tíðini, replikkirnar eru stuttar, og stóran part av tíðini snýr tað seg um samanspæl millum tveir ella fleiri leikarar. Tá skal timingin verða góð, og tað var hon

so er tað ikki bara sum at siga tað, at fanga boðini. ? Tað er ofta tí, at vit ikki vita hvat tað snýr seg um. Boðini kunnu lættliga vera tvískyld, við tað, at eitt barn, sum er misnýtt kynsliga, oftast

Føroyum. Manningartørvurrin var - og er enn - stórur. Virkir og stovnar hava broytt hugsunarhátt, tá tað snýr seg um kt, og tað hevur við sær, at tað ikki er serliga torført at fáa starv aftaná lokna útbúgving

gum, at henda áskoðan er galdandi teirra millum. - Hann hevði ikki rættiliga skil fyri tí, ið tað snýr seg um. Hann tosaði um at vevja saman og tað er júst tað, ið vit ikki gera. Vit reagera bert uppá

fyri, at hesir sjómenn verða rættvíst viðfarnar. Í svarinum, sigur Karsten Hansen m.a., at tað her snýr seg um hálendskt móðurfelag, sum stovnar eitt dótturfelag, smápartafelag, í Føroyum, t.v.s., at hálend-ska [...] s, at teir verða skattaðir av 85% av bruttohýruni. ? Harafturat er so støðan tann, at um tað ikki snýr seg um skip, sum verður javnmett við skip, skrásett í Føroyum, so eigur reiðaríið, t.v.s. felagið

døtur; tvey ára gomlu Turið og 10 mánaðar gomlu Tóru. Sigmundur Brestisson sigur, at lívið júst nú snýr seg um at vera um smáu børnini og konuna. Og alt verður gjørt í navni Guðs. Í frítíðini er hann sera

gjøgnumskoða tað, sum fer fram millum Føroyar og Danmark. Eg veit framvegis ikki, hvat bankamálið veruliga snýr seg um, og eg skilji kanska ikki heilt loysingarynskið hjá føroyingum. Tá eg ikki skilji tað, og ikki

liva sum ein mentað tjóð, fór hann ikki at seta seg ímóti loysing. Líknilsið um mannin við Via Appia snýr seg m.a. um dygd, um tol, um tíð. Tað tekur tíð, oman á eina meira ella minni rótfesta bygdamentan

nógv at siga, at vestmenningar hava nógv fleiri royndir við at spæla slíkar avgerandi dystir, har tað snýr seg um knall eller fall, leggur hann aftrat. Hinvegin hava neistamenn bert spælt ein slíkan dyst,