langur er listin altíð við nøvnum og adressum, hon má røkka, eingin gloymdur ? og vit ynskja henni av hjarta framvegis at vitja heima. Føðingardagsbarnið er ikki við hús sjálvan dagin, tá er hon saman við vinfólki
verður enn meira málrættað, eins og málmansvenjing í øllum deildum er nakað, sum liggur okkum at hjarta. Tað eru í øllum førum lutir, sum vit royna at betra um. - Og á besta mansliðnum vilja vit sum sagt
hjartaligar loysnir fyri gerandisdagin og trivnaðin hjá fólki Hóast akkerið er í Hoyvík, hevur Gunnar hjarta og mál fyri trivnaðin hjá øllum fólki í býnum, bygdunum og býlingunum í kommununi. “Eg havi játtað
Skaldsøgan ?Í havsins hjarta? eftir Gunnar Hoydal er føroyska uppskotið til Norðurlendsku Bókmentavirðislønina 2010 . ?Í havsins hjarta? er kalejdoskopisk skaldsøga um samanbrestir millum dreymar, stórlæti
reglur og vald niður og skapa sambond í heilt smáum og virknum eindum, frá hond til hond og frá hjarta til hjarta. Eingin kann longur vera sambandsmaður bara heima hjá sær sjálvum. At hugsa sær eina øðrvísi
kundu bøtast og listin stimbrast. Tað vóru ikki bara, men serliga bókmentirnar, ið lógu honum á hjarta. Eg hugsi, at Gunnar fór at gera vart við seg í mentanaralmenninum 22 ára gamal, tá ið føroyskir [...] ferðaðist. Tær miklu prosabøkurnar, Undir suðurstjørnum, 1991, Dalurin fagri, 1999, og Í havsins hjarta, 2007, hava eisini ævisøguliga grund, tær eru skaldslig føroyasøga gjøgnum ættarsøgu. Leysliga s
syrgnar heima sita tí ein sonur gloymdi burtur tær. Men mín góða mamma tú skalt vita, at tú stendur hjarta mínum nær. Meðan tú enn livir, vil eg veita hesa hjartans tøkk til tín, og av sonnum skal tú altíð
túratal við Smyrli í dag, sum fyri 100 árum síðani. Men hetta skilir Gunnvør Balle ikki, sum býr í hjartanum í Føroyum. Vælsignaða, hugsa ikki bara um tykkum sjálvi og tykkara, men hugsi samhaldsfast
Og tær halda til í hjartanum og æðrunum. Her verður náðileyst lagt á allar kenslur, sum koma inn í hjarta. Yrkingin er mest sálarfrøðislig, men fyrstu metafysisku hugsanina síggja vit í (15): kanska vit
var glað fyri sína tilveru við soni og familju hansara. Ommubørnini kendu fløvan av einum heitum hjarta, sum vildi teimum gott, og húsið inni á Hvítanesi var ofta ramman um eina góða uppliving, har altíð
