skjóta upp, er at donsku myndugleikarnir seta eina lóg í gildi fyri Føroyar, at samkynd eisini kunnu giftast, borgarligt. Tær fýra siga, at nú er stundin komin til, at samkynd og hinskynd fáa somu rættindi [...] nógv broyttur í Føroyum seinastu árini og avmarkingin, at tað bara eru tvey av sama kyni, sum kunnu giftast, er ótíðarhóskandi og ikki sømilig fyri eitt framkomið samfelag sum tað føroyska. Samstundis sum
Málið fall kortini og í staðin fyri samtykti tingið at samtykkja uppskotið um at samkynd kundu giftast við 19 atkvøðum fyri og 14 ímóti. Heðin Mortensen atkvøddi fyri uppskotinum og tað gjørdu teir báðir
– Vit tora at siga tað – tit mugu fremja tað! Tað er stutti og greiði boðskapurin frá ungmannafelagnum hjá Sambandsflokkinum til Sambandsflokkin í sambandi við, at atkvøðast skal um hjúnabandslógina í
47 ár og Dánjal Lysedal 19 ár. Tað hevur ikki eydnast at finna eina mynd av Eliesari. Tey bæði giftast 16. september í 1863 í Eiðis kirkju og búsettust í Hvanngarðinum á Eiði og fingu 11 børn. Hvar er
uppá, at geva fólki av sama kyni loyvi at giftast, t.e. – so ótrúligt tað enn ljóðar – at maður nú skal kunna giftast manni, og at kvinna nú skal kunna giftast kvinnu. Løgtingsmál nr. 20 gongur út uppá
verjumálslógina og fleiri afturat hesum. Annars hevur Løgtingið samtykt at samkynd skulu kunna giftast í Føroyum, men bara borgarliga, ikki í kirkju. Men málið er strandað, tí talan er um danskt málsøkið
ella tillagingin til núverandi siðir, er at fólk av ymiskum húðarliti, ognarleys og fráskild kunnu giftast í kirkjuni. Sum kunnugt er núverandi hjúnabandslóg ikki serliga gomul. Fólkakirkjan er, sum navnið
onnur bróst, men kíndi ikki seg, tað veit hon, og best sum er fær vinkonan barn, so hon noyðist at giftast, men tíbetur kókaði ketilin, hóast tað bæði er drúgt og leingi at lesa til lækna, ræðuliga leingi
sum eru í tinginum í dag og sum sótu á tingi síðsta valskeið, atkvøddu ímóti at loyva samkyndum at giftast. Um annaðhvørt Annika Olsen ella Erhard Joensen gera sum Johan Dahl, so vinnur andstøðan á samgonuni
vanlukkuna. Annars vóru eg og Ragnar komin so langt, at vit skuldu fara at byggja fyri síðan at giftast. 10 ár seinni, í 1951, giftist eg við Hans Reinhard Olsen av Toftum. Hann er deyður fyri nøkrum árum