Sólfríð Poulsen, Kristina Gásdal, Fríða Haraldsen, Laila Wenzilsdóttir Mouritssen, Hanna Thomassen og Bjørk Poulsen. Frammanfyri frá vinstru: Ann Elisabeth Petersen, Tóta Búadóttir, Maria Magnussen, Josifina

Gentan Er Farlig, Á Kantinum og fleiri. Listafólkini eru: Bárður Oskarsson Bárður Dal Christiansen Bjørk J. Tróndheim Høgni J. Mohr Charlotta Ingolfsdóttir Laura Gunnváardóttir Elian Jónsson Allan Korsager

ingarbólkunum. Føroysku málskjúttarnir: Jana Mittún 3/5, Lív S. Poulsen 2/3, Súna K. Hansen 2/5, Bjørk F. Joensen 1/1, Hervør Niclasen 1/1, Anna Elisabeth H. Weyhe 1/1, Turið A. Samuelsen 1/3, Elsa Egholm

vóru gjørd tiltøk, sum vórðu mett at tæna til hjálp og nútímansgerð av seyða-haldinum í haganum. Bjørk viðger henda spurning í "Færøsk bygderet I" á síðu 165 ? 166 og á síðu 171 og nevnir sum dømi um betran

.dif.dk/eastercup-2019. Venjarar hjá Rósuni úr Støkk eru Ásleyg Gregersen, Kristina Bjartalíð og Bjørk Nolsøe.

práta. Tað var Katrin Petersen, sum vegna stigtakararnar beyð vælkomin. Hon segði, at hugskotið eiga Bjørk Hentze og Heiðrún Hansen. Borgarstjórin í Skopunar kommunu, Gerhard Lognberg, segði eisini nøkur orð [...] veving í fleiri enn tríati ár, segði eisini nøkur orð og vísti á, at áhugin fyri veving er stórur. Bjørk Hentze hevur áður sagt, at tankin við Ítrivslonini eisini er at skapa samanhald millum kvinnur í Sandoynni

800 metrar hjá kvinnum, meðan Tórur Mortensen kappast í trýstøkk. Eisini tær báðar, Marna Egholm og Bjørk Herup Olsen skulu luttaka í finalu í dag. Tær renna finalu í 1500 metrar hjá kvinnum.

Symphor Høj, Neistin Bjarta Osberg Johansen, Kyndil Pernille Brandenborg, København Håndbold (DEN) Bjørk Franksdóttir Joensen, Neistin Elsa Egholm, H71 Maria Pálsdóttir Nólsoy, Neistin Súna Krossteig Hansen

Karla Hansen og Snæbjørg Gustavsdóttir Veðrurin: Rakul Ellebye Kjølbro Lomb: Maria Rasmussen og Tóra Bjørk Sigurðsdóttir Ravnurin: Adelborg Linklett Frásøgufólk: Adelborg Linklett Leikrit: Súsanna Tórgarð

fleiri av okkara íðkarum kunnu fáa betri úrslit, enn tey fyrr hava havt. Har hugsi eg serliga um Bjørk Herup Olsen og Jóhann Karl Joensen, sum nú kunnu venja sínar teinar á rennibreyt, heldur enn á asfaltið