ganga til prest. Mítt ættarlið skuldi eisini til prest. Hetta var í 1971. Nú var vent í holuni. Und­ir­vis­ing­arcellan var kjallarin í missiónshúsinum á Strond­um. Allur leikur var skúg­vað­ur til viks [...] hendir í heimbygdini og fær sjálv­dan allan samanhangin við og tí snaraði eg norður til Nes­vík­ar, tá eg var komin til Streymin hetta frígg­ja­kvøld­ið ávegis norður á Hell­ur­nar at halda vi­ku­skif­ti [...] lívinum hit­ti eg aftur Magnussen prest. Vit hittust omanfyri skýgg­ini á veg til Danmarkar mong ár seinni Hann sá út til at hoyra heima her í hes­um meira himmakenda um­hvør­vi. Vit komu at sita við síðuna

kemur húsið at standa sína veruligu roynd. - Øll eru vælkomin til møtini og til tað, sum annars er og verður á skránni í missiónshúsinum - og til at síggja húsið, sigur Rósing Thomsen í tíðindaskrivi sum er [...] skránni var felagssangur, sangur við Barnakórinum og Effata, røður og frágreiðingar og annað, og endað varð við tjóðsanginum. Eftir henda partin av hátíðarhaldinum, varð bjóðað til nátturða í kjallaranum [...] , har høvi var at bera fram heilsanir. Stívliga 350 fólk vóru til vígsluna av missiónshúsinum. Um húsið kann sigast, at tað er EM-ráðgeving, sum hevur teknað og TN-Bygging, sum hevur innilokað. Málarabeiðið

So fór hann til Íslands og sigldi við bátinum “ Freiðu”. Tá Valdi var við “Falkinum” var hann síðumaður við “Blindan” úr Skálavík, tá túrurin var av, segði Dánjal, tú skal fáa eina gás til jóla, tí tú [...] Okkara spælipláss saman við børnunum í grannalagnum var fjørðan. Vit spældu við skip, tí páparnir vóru til skips, vit gjørdu flakar,hetta vóru jarn-tunnur, sum vit settu saman vit stokkum, hetta skaraði Veldi [...] nátúrligu perlurnar, “Bóndagarðurin” ikki at gloyma. Hetta var okkara spælipláss, og eingir gulir vestar. Sangur var nakað sum fylti heim okkara, pápin av bestu frásøgumonnum, tað hevði hann ikki frá fremmandum

varð tikin. Soleiðis vart tú, góði Jákup. Altíð til reiðar at gera tað so gott fyri okkum, sum til bar. Okkara trivnaður var títt aðalmál. Hurðin inn til tína skrivstovu var altíð opin, og tú fylgdi væl [...] Virksemið í kvøld­skúl­­an­um øktist næstan dag um dag, og her skuldi ber­ast skjótt at. Tú vart eld­hugaður og spentur upp á upp­gávuna. Tú vildi hava ting­ini at henda skjótt – her skuldi ikki drálast [...] var í verðini. Tú gleddist um, at hon var liðug sum arkitektur í mai mánaði í fjør og kundi vera við til at halda stóra og væleydnaða veitslu fyri henni. Altíð hevði tú á orði, hvussu røsk Beinta var, og

serligt hús at koma inn í. Jú, tey borðreiddu fyri allari manningini. Tá Elis var komin til mans, hevur væl longsulin til heimlandið verið stórur, so hann kom heim. Tá rann saman við Jonnu Krog av Sandi. Tey [...] her í bygdini tann fyrra partin av barnaárunum. Seinni flutti hann, saman við foreldrum og systkjum, til íslands, har pápi hansara sigldi við íslendskum skipum. Elis var sonur Drikku, ættað úr Hvalba. Og [...] ógloymandi vin, sum altíð var klárur at varpa ljós á tað, sum gekk fyri seg í bygdini, og eggjaði til ymiskt. Jú, eg má siga, Elis var ein kapasitetur og ein ógloymandi vinur. Elis Poulsen gjørdi eisini

vagga til tónarnar frá klaverinum. Hetta undraði okkum, at tað yvirhøvur bar til hjá ein­um manni, sum hevði mist stórt sæð allar aðrar før­­leikar. Hann gekk við skinklutum, óstyttum fetum yvir til klaverið [...] øll árini eftir hetta, líka til tað síðsta. Tað vildi so til, at tann eini hermaðurin hevði fing­ið nýggja harmoniku, tí bjølg­urin varð vorðin ótættur. Hann hevði lagt til merkis henda unga drongin, sum [...] nakrir hundrað soldátar. Teir flestu vóru um 20-30 ára aldur og vóru útsendir frá Skotlandi og Onglandi til Føroya. Teir vóru ein samansettur bólkur frá ymsum samfelags- og trúarbólkum. Felags fyri teir allar

fyri endurgeva vit sang, sum upprunaliga var yrktur til lítlan drong, ið varð nívdur av líknandi breki. Vit halda, at hesin sangur eisini so væl hóskar til tín, elskaði Eyðfinn. Lítla lívið, bjarta blóma, [...] kenna teg við tað, at vit, hvør í sínum tíðarskeiði, vóru stuðlar hjá tær. Vit fingu høvi til at vera saman við tær til ymisk frítíðartiltøk. Men serliga væl dámdi tær at vera úti í náttúruni, so sum gongutúrar [...] frið og góða hvílu, Jesus-pápin gevur mær. Frískur eg hjá Jesus bíði. ? Fylgið Honum til hin dag, tá tit innar til Hann stíga, og vit samlast øll har glað. Vit vilja við hesum orðum lýsa frið yvir minnið

út til at klára hetta jobbið. Tá trein Oddmar fram og segði við myndugleika: "Bíða nú, eina ferð má vera fyrstu ferð!". Oddmar riggaði so til, og Signar fekk ein viðvendan stamp settan á gólvið til at [...] omman. Eitt, sum man beinanvegin legði merki til við heiminum hjá Signari, var, at hetta var eitt lívligt heim. Húsini vóru stór, og minst helvtin var sett av til verkstaðið hjá Louis. Á verkstaðnum var ein [...] fáast til láns. Signarsa yndis filmsskemtarar vóru Harold Lloyd og Charlie Chaplin. Signar hevði avbera góðan humor og mimikk og mundi avgjørt vera millum teir bestu smádreingirnar í bygdini til at herma

Christiansborg ígjøgnum telefonina til útvarpið til eina nýggja elektroniska tíð – har vit fóru at gera talgild útvarpsinnsløg, sum vóru send beinleiðis úr telduni út til lurtararnar í Føroyum. Okkum dámdi [...] okkum. Tó at bæði tú og øll rundan um teg vistu, hvønn veg tað bar, so eru vit ongantíð til fulnar fyrireikað til deyðan. Vit stóðu eftir, og tú noyddist at fara. Tá tú fekst staðfest herviliga sjúku eitt [...] høvuðsstaðnum, har Per búði og starvaðist í fleiri umførum í nógv ár. Hann varðveitti samstundis tilknýtið til Føroyar, her hann hevði sína kæru mammu Nicolinu og familjuna, pápa sín Eli og familjuna, og her a

kom eg vestur til tykkum, hvørt einasta vikuskifti.....at tit orkaðu!! Eg vænti at omma ofta hevur verið noydd at skava útyvir genturoksið av mær og Guðrun, á denn sminka, klæðir, sangur, dans­ur og látur [...] altíð væl­komnar og eg minnist einki til, at tit nakrantíð hava talað at, dugi væl at fyristilla mær, at tað kann hava verið puff og suff av tær abbi. Eg gjørdi teg til langabba, kanska nokkso tíðliga, haldi [...] fingið okkum at flenna og smílast við tínum søgum og orðum, teg kundi man altíð tvætla býtt við, líka til tað síðsta. Eg og tú abbi, vóru nokk­­so lík haldi eg. Bæði nokk­so treisk, tú meir enn eg allíka­væl