kommiserur, verður endurgivin fyri at siga, at eingin skrivlig tilbúgving var, men kortini váttar hann sjálvur í skrivi, at trygdin var góðkend Dimmalætting hevur í fleiri umførum lagt eftir trygdini á

kann ikki verða rætt. Men hvørja ferð Jacob Vestergaard er farin í holt við at gera broytingar, er hann sligin á fingrarnar – og biðin um at halda seg burtur frá hesum. Nú kemur so Edmund Joensen, sum ketta

vera og sostatt er tað heldur ikki fyrrenn nú, at arkitekturin er sloppin ígongd at tekna,so nú fer hann rættiliga til verka. Á heiminum fyri sinnisveik, eru pláss fyri átta búfólkum, men pláss verður eisini

í mun til fólkatalið. Sostatt er sannlíkt, at bólkurin av vinnuliga óvirknum er somikið lítil, at hann ikki kann metast at vera umboðandi, tíansheldur álítandi í einari slíkari kanning. Polarisering av

áheitanir fara at síggjast aftur á komandi fíggjarlóg hjá tí annars so skilagóða Magna Laksáfoss. Man hann fara at raðfesta eitt nú menningarstovnin SamVit hægri? Sosialurin

fyri síðani at fara heim aftur, tá eingin tørvur longur er á fremmandari arbeiðsmegi, sigur løgmaður. Hann sipar til, at tá ikki-europearar koma til Føroya, so er tað ikki altíð bara fyri at arbeiða, men ofta

partur ikki liggja eftir hesar góðu og turru summardagar. Tú málaði húsini og hampaði tær garðin, so hann ikki fór í órøkt ta tíðina, tú fórt at vera burturstødd í lestrarørindum. Og væl bar til hjá tær;

annað, vita vit ikki, men hon var smollin um. Vit fingu stutt eftir orð á Erik Biskoptø, fyrireikara. Hann kundi siga frá, at tey longu høvdu havt samband við Klaksvíkar Sjúkrahús, og boðini vóru, at gentan

kundu hildið fram – eru við til at styrkja sannleikan undir orðunum hjá Bernhardi Brim, sála, tá ið hann í kvøðuni til Klaksvíkar sigur, at “her er menning og nørandi gróður”. Gott summar ynskja vit øllum

ðharrin sigur, at nú hevði onki brennievni verið eftir, og at mann nú kann rokna við tí ringasta. Hann staðfestir tó, at talan ikki er um eitt flográn 12.40: Brasilska flogvápnið boðar frá, at flogfari