Starvfelagi okkara í kommununi, Ingi Ellingsgaard, fór frá okkum 29. desember, beint áðrenn nýggja árið skuldi byrja við vónum og ætlanum fyri framtíðina. Ingi var føddur á Eiði tann 11. mai 1953 og flutti [...] verður stórur hjá tykkum, tí Ingi var fevnandi og familjukærur, men góð og heit minnir eiga tit eftir okkara góða starvsfelaga Inga. Hvíl í fríði, góði Ingi, og takk fyri tína tíð í Tórshavnar kommunu. Heðin
nógv í okkara samfelag, og tí vit eisini klára okkum væl í fleiri ymiskum ítróttagreinum, og harafturat spælir ítrótturin eisini ein týdningarmiklan leiklut, tá ið tað kemur til trivnað í okkara samfelag
týdning fyri okkara familju, og minnini fara vit altíð at hava við okkum. Tað var her, at eg hitti konuna Kirstin, og Siri og beiggi hennara vóru nógv her sum børn, sigur hann. – Hetta var okkara barndómsheim
fekk ein lítlan klump í hálsin í dag. Abortrættindi inntil 12. viku sær út til at vera á veg til okkara føroysku systrar. (...) Hetta er ein stórur sigur. Bæði fyri tey, sum fara at hava tørvin, men eisini [...] eisini drepa teirra ófødda barn í staðin fyri at brúka trygga fyribyrging. Vorðið sum framstig fyri okkara civilisatión. Ein annar viðmerkjari skrivar, at hetta er eitt stórt afturstig fyri javnstøðuna í
hesi stakkals menniskju. Hetta uppskotið sum eisini ger seg grovt inn á eigindómsrættin og mentan okkara, fer at loypa split føroyska fólkið ímillum og millum føroyingar og fremmandafólk. Útvegurin: Tað [...] henda trupulleikan. Uppskot um burðardygga ferðavinnu eigur ikki at viðgerða rættindi hjá landsmonnum okkara – føroyingurin er ikki ferðamaður. Føroyingurin er føddur til rættindi sum ferðamaðurin ikki eigur
og á sjónum. Vit vilja virka í samljóði við náttúruna, og tað er okkara ábyrgd at hugsa og virka á ein burðardyggan hátt í øllum okkara virksemi. Sólorka er ein fortreyt fyri at el-framleiðslan verður
hálvleiki. Hetta órógvaði føroyska spælið og gjørdu okkara ov nógvir feilir fyrstu løtuna. Italia minkaði um munin hesa løtuni niður í trý, áðrenn okkara svaraðu aftur um miðjan hálvleik. Tað var m.a. annað
sum tók seg upp okkara millum, helt sær til hansara doyggjandi dag, ongantíð hoyrdi eg øvugt orð frá honum, tvørtur ímóti sýndi hann, hvørja ferð høvið beyðst, hvussu høgt hann metti okkara vinalag. Sigga
í 70 ára føðingardag mín. Alt var gjørt klárt til eina hugnaliga veitslu, sum skuldi vera í húsum okkara á Tanganum á Tvøroyri, sum vit systkin eiga í felag. Vit vistu nakrar dagar frammanundan, at illa [...] eina fløvandi meining. Vit í Ad Libitum sakna teg sáran, og koma at minnast teg við virðing. Tankar okkara eru hjá tær Guðbjørg í tínari sorg um at hava mist tín elskaða mann, og hjá tykkum báðum Anniku og
tú at siga við fólk, at tí tey eru danir eru tey drápsmenn og at tey als einki hava at gera her í okkara paradísi. Heilt erligt Jenis, um ikki áður, so fórt tú so dyggiliga av sporinum hesaferð. Sum Armgarð [...] deyðarevsing og dálking og vija sýna øllum fólkasløgum virðing. Og alíkavæl eru vit komin so stutt. Okkara ynski um frið og rættvísi røkkur ikki so langt, tí í Føroyum dømast einstaklingar av teim fólkavaldu