Ámundur byrjaði sum urguleikari í kirkjuni 1. apríl í 1976. Tá kirkjan fekk nýggja urgu hetta árið, bað Christian Høj, sum tá hevði verið urguleikari í eitt mannaminni, seg undan, og Ámundur tók við. Umframt
bót, so fer tað longri norðureftir, sum vargur við vaðhornunum millum lagkleyvar og drunn líkt urguspælara, ið treður urguna ein høgtíðsdag í kirkjunu. Fjallaprædika Tað er ein ávísir hátíðardámur
borið uppá mál heima við hús, at tað hevði verið stuttligt at havt eina urgu í húsinum. Tá so ein lýsing av Strondum um eina slíka urgu kom í bløðini var pápin skjótur at ringja inn hagar. - Hann kom aftur [...] At Jørmund yvirhøvur var biðin til urguleikara komst helst av at hann um hetta mundið hevði fingið urgu í húsið. - Eg veit ikki. Eg lærdi meg eitt sindur, hóast eg ikki á nakran hátt vil siga, at eg dugdi
spælir, líka við undantak av abbanum, sum av og á spælir eitt sindur. Hann eigur eina gamla elektriska urgu, sum nú er at kalla útslitin. Og tá hann hevur hug at spæla uppá okkurt annað ljóðføri enn urguna
