nógv í norðurlondum og Europa og annars um stóran partin av heiminum – nógv eysturyvir, men eisini vestur um hav. TRÝST HER fyri at síggja greinina.
eini sameindari innrás. Teir vistu ikki hvar, men ein av møguleikunum, teir roknaðu við, var danska vesturstrondin. Tí fóru teir at byggja eina røð av verjuskansum, »bunkarum«, heilt frá Noregi og til Spania
eini sameindari innrás. Teir vistu ikki hvar, men ein av møguleikunum, teir roknaðu við, var danska vesturstrondin. Tí fóru teir at byggja eina røð av verjuskansum, »bunkarum«, heilt frá Noregi og til Spania
okkum, var merkt av, at tað var ein tíð, har tað snúði seg nógv um støðuna í heiminum, um eystur og vestur, friðargongur vóru um alt Europa, og kjakast var nógv um Mjørkadal. Mótsetningarvir vóru so stórir
okkum, var merkt av, at tað var ein tíð, har tað snúði seg nógv um støðuna í heiminum, um eystur og vestur, friðargongur vóru um alt Europa, og kjakast var nógv um Mjørkadal. Mótsetningarvir vóru so stórir
Í gjárkvøldið lótu vágbingar jólasølustevnu upp í ítróttarhøllini vesturi á Eiðinum. Tað er Vágs Bóltfelag, ið samskipar tiltakið, og høvuðsstuðul er Suðuroyar Sparikassi. Hesaferð eru 24 básar í høll
Rasmussen, riggar alt væl umborð, og skjótt gongur at sigla á fiskileið og á marknað. Teir hava roynt vestur úr Írlandi og tekur tað bert eitt døgn, 24 tímar, at sigla hvønn vegin við nýggja nótabátinum afturímóti
Rasmussen, riggar alt væl umborð, og skjótt gongur at sigla á fiskileið og á marknað. Teir hava roynt vestur úr Írlandi og tekur tað bert eitt døgn, 24 tímar, at sigla hvønn vegin við nýggja nótabátinum afturímóti
gjørdi eg, eg koyrdi ikki ígjøgnum hespuna. Ná. Vit høvdu valt at fara við Strandferðslubussinum vestur í Vágar. Gingu og biltu okkum inn, at Strandfaraskip Landsins vóru glað um hvønn kunda, sum valdi [...] Strandferðsluna. Teir leggja ikki petti í, um tú gongur, koyrir í egnum bili ella rullar á rulliskoytum vestur, so leingi tú ikki plágar tey við tínari nærveru. Einki legði bussførarin í, um vit vóru har ella [...] vera rætt. Hann reistist og kom út at lata lúkuna aftur, tá alt var leyst og liðugt. Og so fóru vit vestur. Sama mannagongd varð nýtt har vesturi. Út at lata upp, og so vrummmm ? innaftur at sita! Kanska
móti aftur og róku norð um Viðoynna. Har lógu teir alla náttina og andøvdu. Kvøldið eftir gekk hann vestur á, og um náttina settu teir upp á Eiðsvík, lendingina eystantil á Viðareiði. Tá høvdu teir róð harðasta
