Eg eri takksom fyri, at hann hóast alt upplivdi gullbrúdleypsdagin, góðar tvær vikur áðrenn hann doyði. Til hátíðarhaldið vóru 5 syskin komin úr Danmark, sum abbi var sera glaður fyri. Abbi var ættaður [...] at hann kom at uppliva brúdleypsdag okkara, har hann hugnaði sær óført, bert 9 dagar áðrenn hann doyði. Hann gjørdist eisini sera fegin, tá hann bleiv langabbi og langabbasoninum Adrian, var hann errin

í Vági. Hann varð róptur Kári, uppkallaður eftir Kára hjá Hannemiu og Sámal farbróður, tann Kári doyði bert 8 ára gamal. Navnið Páll var eftir tí degi, hann var føddur, Pálmasunnudegi. Kári vaks upp í [...] at spæla bobb. Lisa omman búði síni nógvu seinastu ár hjá ogur í Vági. Abbin Jákup, maður hennara doyði ungur bert 57 ára gamal. Lisa omman, sum var systkinabarn við Poul F, bleiv 83 ára gomul. Eftir lokið

Nú er rúm tíð farin síðan abbi í Hósvík doyði og líka leingi havi eg hugsað, um eg yvirhøvur skuldi skriva nakað minningarorð. Abba dámdi ikki, at nakað hóvasták var gjørt burtur úr honum, men av tí at

báðar synirnar. Brandur bleiv bert knapt hálvt ár, og Rólant gjørdist sjúkur á ungdómsins vári, og doyði bert 23 ára gamal. Hetta tók teimum sera dygt, men tíbetur dugdu tey at laga sorgina og koma víðari

og Disan búðu í Lamba tey seinastu árini í barnaheiminum hjá Disuni. Líka inntil nú, tá ið Vilmund doyði, týsdagin hin 13 mai 2014. Eg minnist eisini aftur á mínar barnadagar, tá ið vit komu inn á gólvið

1956 og deyður í 1980, 24 ára gamal, Anna Helena, fødd í 1964 og deyð í 1996, 31 ára gomul. Sjálvur doyði Arnhold í 2000. Hann var tá 92 ára gamal. Brynhild og Arnhold mistu sostatt trý av sínum børnum, meðan

21. juli doyði Valdemar áttatiseks ára gamal, í Tórshavn, har hann búsettist tá hann fór frá fyri aldur. Í Fuglafirði varð hann oftast nevndur sýslumaðurin ella bert Valdemar, ikki tí hann var einnevndur

ára gomul. Ulla og Svend hava altíð verið so ótrúliga góð við okkum, og síðan omma í Funningsfirði doyði, hevur Ulla verið sum ein omma fyri Karl Høgna og meg. Gekk høgt uppí, hvat vit gjørdu. Var altíð

inn í køkin, og fekk sær eitt málingarull at skriða sær við um ryggin. Leygarkvøldið, áðrenn hann doyði, vóru vit øll ein gongutúr runt á økinum umkring Eirargarð, og samlaðust aftaná uppi á hjá Esbern

høvdu eina meira akademiska tilgongd til politikk. Tað síðsta vit tosaðu um, sunnukvøldið innan hann doyði, var hvussu vit skuldu skipa okkum í býraðnum, nú eg hevði tikið sæti á tingi. Hóast tú ikki altíð