ikki serliga nógv", sigur Magni Laksáfoss. Hann heldur ikki, at tann lítli tímin, sum summi kunnu spara, ger nakran stórvegis mun. Hann leggur aftrat, at tað negativa árinið er, at Sundalagið verður
frælsa pressan skerd, og lættari verður at stýra. Og tá góðskan harvið gerst verri, so kunnu vit spara eitt K burtur, og kalla tað Ringvarp. Nei, álvara tos! Hvar bleiv samhaldsfasta samfelagið av? Hví
situr alt ov føst á pengunum, vit tora ov illani at brúka peningin vit forvinna. Hugsa ov nógv um at spara upp og alt í verðini ov lítið um at forbrúka. Hevði fólki bara funnið útav hesum, ja so var heimurin
í útreiðslunum, og tað merkist á summum økjum. Búskapurin er eisini merktur av, at fólk royna at spara upp ella gjalda skuld niður, heldur enn at brúka meira pengar. Á politiska leikvøllinum hevur stríðið
løgmaður, sum vil hava greiðu á, um tað er neyðugt at hava so nógvar nevndir, og um vit ikki kunnu spara. Við útvarpið sunnudagin segði hann, at tað skal ikki bera til hjá fólki, sum eru í almennum starvi
sjúkraleguna, tí onki alternativ er. Tað er her, at eitt Fountain House kemur inn í myndina og kann spara samfelagnum nógvar pengar. Tað er prógvað ferð eftir ferð, at fólk koma skjótari fyri seg, og at nógv
Suðuroy, hevur tað ikki eydnast. Men starvsfólkini siga, at tey hava fingið at vita, at tey skulu spara 60 arbeiðstímar um vikuna. Einasta loysnin er, at steingja køkin um vikuna. Tað merkir, at allur maturin
umsitingarútreiðslum at rikið oynna sum sjey kommunur. Her eru heilt víst nógvar milliónir at spara. Og tað er heilt víst, at við einari kommunu, einum borgarstjóra og einari kommunalari umsiting
fingið nokk av miðvísari niðurlaðing av samfelaganum, alt undir heitinum, at nøkur av okkum mugu spara. Tí tann syrgiligi sannleikin er: At ongantíð fyrr hava so nógv havt so lítið so fáum fyri at takka
fyritíðarpensjónistar, fólk við tørvi á lívsneyðugum heilivági, og fólk við almannaveitingum, mugu spara, gjalda meira og vísa afturhald. Og nú er tað nógv, sum bendir á, at ætlanin er, at tey stóru virðini
