stýra sínum subjektum at gera júst eftir tíni fyriskrift við at proppa danskar reglugerðir í hvørt Guds skapta opilsi? Eg haldi, at heilsuátøkini og trygdarlógirnar handla um politikk. Vit liva í eini verð

navnið á einum dali sunnan fyri Jerusalem. Í nevnda dali beiv tað í árinum 622 f-Kr. ofrað til ein gud, ið kallaður var Molok. Bæði gentur og dreingir vórðu slaktaði og brend til æru fyri henda guðin. Tá

hjartasorg. Um fordómar, dupultmoral, svik, girnd og øvund. Um kenslur, gleði, eymleika og kærleika. Um Gud og fanan, Eros og Bakkus, ja, um alt samfelagið. Um rotinskap, fals og fávitsku. Men eisini um hugsandi

teirra meiningar mugu møtast við virðing og álvara. Minni virðilig er tó trúgvin um ein yvirnatúrligan gud, ið hevur givið lívið, og er tí einastur, ið hevur rætt til at taka tað burtur. Víst verður eisini

lívsverk við einum brennandi ynski um at gera ein mun fyri onnur menniskju, fyri mentan og samfelag, fyri Gud. Nú eru hesi størv saman við øllum tí pedagogiska økinum komin undir lønarbeiði eins og øll onnur arbeiði

tenj­andi upp trappurnar upp á rók­ina, har Ruth Smith búleikaði við sínum málningum. Hetta var eitt gud­dómsgivið litkamar. Tað var eitt ríki­dømi av einari aðrari verð, ið kom fyri eygað, og stumm gjørdust

hóast hann hevur høgar tankar um seg sjálvan, so er venjarin ikki altíð samdur. – Eg helt at eg var guds gáva til miðvøllin, men Meinhard Dalbúð, sum var venj­ari hjá okkum, sendi meg í mál, greiður Tórður

teir blivu slongdir høgt upp í luftina og niðuraftur, og klæðini skræddust av teimum. Tað er eitt Guds undur, at hann er á lívi, sigur Valborg Tjørnudal, sum stúrir fyri, at Valdemar kanska fer aftur til

fleiri smábørnum, mundu hesi ár vera ómetaliga tung at koma ígjøgnum. Men tey stríddu seg ígjøgnum, við Guds hjálp og við hjálp frá góðum fólki. Og komu undan. Tey fingu níggju børn og nógv eydnurík ár saman

góði langabbi ikki var millum okkum longur. Hóast tú var 102 ára gamal, var tað ringt at góðtaka, at Gud nú hevði tikið teg til sín. Tað var ikki til at fata, at eg ikki skuldi síggja teg aftur. Tú hevði