er væl styttri enn miðallivialdurin annars. Hetta er sera órógvandi er og nakað, sum eigur at fáa okkara uppmerksemi komandi árini. Tormóður Stórá heldur, at hetta eisini krevur, at gjørdar verða nakrar
eiga at fegnast um, at vit hava slíkar eldsálir. Tí tað er slíkur eldhugi, sum nørir um mentan okkara málsliga. Tað er sagt um Jonhard Mikkelsen, at tá hann ikki slapp at geva eina bók út hjá Sk
alt lívið. Vit spældu á sandinum, sparkaðu fótbólt og vóru úti á Dali og Nýpuni. Har slitu vit okkara barnaskógvar. Herluf var góður við alt livandi, og høvdu vit likkuungar og krákuungar, sum vit fóðraðu
skilji ikki at vit bæði, sum kallað okkum trúgvandi, kunnu verða so ósamd um hvørji rættindi næsti okkara hevur. Men aftur til tað tú skrivaði – tú bólkar samkynd undir eitt og dregur tey niður í díkið og
við arogansu, illvilja og mótvilja til øll skilagóð uppskot til eina góða og virðiliga loysn fyri okkara eldru borgarar, sum hava tørv á røkt. Tað hevur verið »my way, or the highway« allan vegin ígjøgnum
til dystin í Hannover, so haldi eg at liðið hevur gjørt framstig. Vit eru betri til at spæla bóltin okkara millum og vit koma til fleiri møguleikar. Sæð á tann hátt, so er avrikið á góðari leið, sigur la
til dystin. Lyngby setti seg eisini á spælið frá byrjan og trýsti føroyska liðið. Tað lukkaðist tó okkara dreingjum at standa ímóti trýstinum og halda Lyngby frá málmøguleikum. So líðandi fekk føroyska liðið
torleikasatøðinum, at teir eiga at takast burtur úr, áðrenn úrslitið er endaligt? Og hvør mannar okkara Pisa serfrøðingabólk?
Men í Skúlablaðnum ger Herálvur Jacobsen eisini orðini hjá Svend Krainer til
kappingareftirlitið uttan so, at pengar fylgdu við, men hendi ikki. Sostatt fór ein stórur partur av okkara arbeiðsorku til at hava eftirlit við samanleggingum og lítil og ongin orka var eftir til vanligt
aftur, at hon skuldi havt verið organiserað partapolitiskt. Vit kunnu spyrja, um hetta er sunt fyri okkara fólkaræði? Er tað sunt at diskvalifisera fólk, av tí at tey hava tikið ábyrgd og bjóðað seg fram
