borgarin í nógvum førum við als ikki at fáa meira burturúr ? hóast ríkisstuðulin. Samfelagstillaging JE spyr m.a. hvat tað er, sum forðar okkum í dag at gera tillagingar av samfelagnum, ið eg vísi til í grein [...] um hetta skal gerast uttan at hava ov stór árin á samfelagið. Meira vælferð fyri minni pening JE spyr eisini um, hvørja ávirkan ein tillaging av føroyska samfelagnum fer at fáa á vælferðina, og skal eg
aftanfyri eitt felag, ið byggir nýtt hotell, so blandar tað almenna seg í vinnulívið. Er tað rættvíst, spyr Johannes Jensen.
minuttir, har ið Miðflokkurin fær av at vita. Tað er jú altíð Miðflokkurin, ið hevur skyldina, um tú spyr ein javnaðarmann. Miðflokkurin hevur ífylgi Sjúrða skyldina í stórt sæð øllum fíggjarligum avgerðum
Føroya. - Ein hugsar nógv um børnini. Verða tey føroyingar? Fáa tey eina aðra mentan enn ein sjálvur, spyr Rógvi Olavson. - Ein vil gjarna tryggja teimum ein góðan uppvøkstur, og um ein hevur havt ein slíkan
vallyftini gerast avskeplað og ókennilig eftir, at ein samgonga er skipað, og veljarin stendur eftir og spyr ..... hvat var nú hetta ? Hesin hátturin at skipa politiska arbeiðið kann tryggja veljarunum, at hesin
ídnaðarsamfelag, at tað einasta, vit fáa burtur úr okkara tilfeingi, er hýrurnar til manningarnar, spyr Hendrik Old. Hann sigur, at hetta er eisini ein vanlukka fyri íløgurnar í alt annað virksemi, tí alt
liggur í at hava eitt sjúkrahús tætt við. Men er tað nú rætt, ella er talan um eina falska trygd, spyr John Johannesen og heldur fram: - Tosar tú um álvarsamar støður, so eigur viðgerðin at fara fram á
innliving og ”gefühl” enn løgfrøðiligan rættleika. Fer fyrst eftir tí røttu politisku loysnini og spyr so aftaná – um hann yvirhøvur minnist til tað – um loysnin er í samsvari við lóg og rætt. Er
tryggjað hendan parti ein framíhjárætt í mun til onnur. Og hvat er tá vorðið av fría marknaðinum, spyr Jógvan Mørkøre retoriskt.
slíka støðu við at skerja stovnarnar so nógv, at náttarvaktir mugu sparast burtur í tað óforsvarliga, spyr hann. Hann heldur, at sigur, at hetta verður kallað at renna undan ábyrgd. Men politikarar renna ikki
