fram í lívi uttan teg. Okkar látur vekir meg, tá á nátt eg droymi, minnist teg. Nú stilli ræður her, sól tín slókna er. Tín látur tagnaður er nú her. Lívið tyngir sorg mær ber, sker í sál, tó lív mítt fram [...] Takki fyri minnini, ja alt sum eg eigi eftir teg. Oh vinur, sonur mín, eitt síðsta farvæl til tín. Nú sól tín fór um havsins sýn.

lætta flogið sum studentur. Men so henda góðveðursmorgunin í mars broyttist alt! Tú strálaði sum ein sól, tá ið tú fór frá húsum, og tað seinasta, tú segði við mammu, var: »Endiliga ein sólskinsdagur. Eg

Tann 26. juni stendur sum prentaður í høvdinum hjá mær. Tað var bakandi sól, og eg var ikki meira enn komin oman á fótbóltsvøllin, tá mamma ringdi og segði, at eg og babba máttu skunda okkum út á Ellis-

Tann 26. juni stendur sum prentaður í høvdinum hjá mær. Tað var bakandi sól, og eg var ikki meira enn komin oman á fótbóltsvøllin, tá mamma ringdi og segði, at eg og babba máttu skunda okkum út á Ellis-

aftur til okkara, nei, vit fara til hansara. "Tá sól er sett her, eg aftur síggi øll tey sum fóru heim undan mær, og í tí landi vit aldri skiljast, tá sól er sett her, í ævir har" Alt er sum tað eigur at

seinasta felagstúr tann dagin. Leiðin gekk norður undir Stiðarkoppar, veðrið var frálíkt, kavi, stilli og sól. Og teir báðir garpanir hugnaðu sær óført - Hetta sjálvt um teir, hvør í sínum lagið, vóru argir um

táið slætt er lívsins hav, Og blikalogn, Mong gáva góð, sum Harrin gav, Fall mær í ogn, Tá alt er sól og summar her, Tá minnist eg: Í landinum har uppi er Tó fagrari. 3. Men tá ið stormur ýlir vilt, og [...] hjarta er, at æra teg og fylgja tær Á míni ferð, Til Hann skal skyggja bjart um fjøll, Hin lívsins sól, Og savna síni egnu øll Umkring sín stól! S.G.F. Ærað verði minnið um lítla elskaða Óla. Heilsan mostir

og fáfongd. Lívið, sum jú kann vera so várkent og vakurt, at tú tekur til tín orðini úr Skriftini: Sól statt still í Gibeon og tú, máni, í Ajalonsali! og skilur orð yrkjarans: gævi dagur aldri fór at halla

Kring um Harrans høga tignarstól flúgva fagrar einglafjøldir fegnar - frítt er har, og aldrin setur sól - tæna har sum Harrans trúgvu tegnar. Mamman

so sera eydnurík, at tær unt­ist at blíva omma. Áðr­enn tú fórt, vart tú vit­andi um, at enn tvær sól­strál­ur vóru á veg, og nú eru ommu­døt­ur­nar tríggj­ar í tali við Binu og Ing­­unn, sum báðar eru