landsins myndugleiki hevur skilt, hvat ein frítíðarskúli í veruleikanum er, sigur hon. Samstundis spyr hon, hvat endamálið er við at útbúgva pedagogar, um ongin munur skal vera á størvunum sum lærari ella
tað hevði ikki verið av vegnum at sloppið at sæð hesar kanónkúlurnar. - Skal eg fara eftir teimum, spyr Richard eftir at tað hevði verið tøgn eina løtu, meðan menn hugsaðu um hesar góðu kúlur. Og so fer
tilveruna. Rúna Sivertsen sigur, at tað eru rættiliga nógv børn í Føroyum, sum koma tvørt fyri og hon spyr, hvat er galið í einum landi, sum vit kalla heimsins paradís, tá ið so nógv børn og ung kortini koma
vandamikið. Ib svaraði aftur, at tá teir kundu fara, mundi hann helst eisini fara at klára tað. ?Hvat so, spyr ein, um tú dettur oman? Hvat skulu vit so gera? Tað mundi ikki fara at verða os ringt, helt hann.
Skálafjørðinum. ? Sostatt hava teir lagt stór virði eftir seg í kommunukassar runt um í landinum. Hann spyr tí eisini, hví ikki kommunupolitikarar ikki gera vart við seg, tí tað verða ikki minst kommunukassarnir
Stendur hann ikki við tað hann skrivar, so veit eg ikki um hann ella eg havi ein trupulleika. Løgmaður spyr, um nakað sum helst trúvirði er eftir í manninum eftir at hann hevur undirskrivað brævið og latið
ábyrgdin hjá flogfelagnum og ikki teirra. ? Hvussu kundu vit vita tað, tá ongin hevur sagt okkum tað, spyr hann, meðan hann og kona hansara njóta ein góðan døgurða á Klaksvíkar Sjómansheimi. Tað er ikki ov
førum, spurningurin er so tann vanligi: nær er tað málspilla, og nær er tað natúrligt mál? Ein vaksin spyr t.d. við borðið, "skalt tú hava eitt breyð afturat", hetta, haldi eg, man vera sera sjáldsamt uttan
Spurdur, um honum dámar væl at lurta eftir upptøkum úr Christianskirkjuni, svarar Hjørleif smílandi: » Spyr sonin!« Og so flennir hann og leggur aftur at, at hann eigur fleiri hundrað upptøkur úr Christianskirkjuni
hava enn størri tørv á at vera í ella so stutt frá, í tann mun tað ber til, teirra heimliga umhvørvi, spyr hon við atliti til tann ætlaða undirsjóvartunnilin um Leirvíksfjørð. ? Við einum tílíkum sernámsdepli