valt at fara til Danmarkar við AFS, men eg ynskti eisini at koma til eitt stað har ein var tætt við sjógvin - og nærhendis fiski. - Vit funnu so útav, at í hesum føri vóru Føroyar rætta staðið fyri meg. Og

Mohr, sum saman við Ásveini Mikkelsen var á útróðri við Sjóberanum hendan dagin, teir fingu ringa sjógvin. - Tá vit komu inn í Álin, var ringur sjógvur, og vit slóðaðu heimeftir við 4-5 míla ferð. Petur

í fyrstani, so hevði eg ongantíð nakrar trupulleikar av teimum, sigur Terja Jensen. Hugurin til sjógvin altíð verið har Tá ið Terja gekk í fólkaskúlanum og skuldi í starvsroynd, fór hon ikki sum hinar [...] hárfríðkanarstovur, barnagarðar ella til sjúkrasystrarnar. Nei, Terja visti beinanvegin, at tað var út á sjógvin hon skuldi. Og valdi hon tískil at fara í starvsroynd á Tróndur í Gøtu. Har dámdi henni so væl, at

avgera, hvat kemur burtur úr várðróðrinum. Jú veðurlagið er rættuliga viðkomandi fyri teir, sum søkja sjógvin og hava sína úrtøku av tí, sum dragast kann av grunni. Veðurlagsbroytingar ella ikki, men ein sannroynd

í føroyska fiskiflotanum men eisini sum skúlaskipið, har ungfólk bráddliga aftur fingu hugin til sjógvin. Skipið hevur so eisini troytt eitt fiskaslag til fulnar – tvs. til foredlaða matvøru – har fiskurin

mars 1907 var tann stóri dagur hjá okkum, tá hetta far, sum vit høvdu stríðst við at byggja, fór á sjógvin, og var tað ein gleðilig stund at síggja farið flóta á vágni. Navnið, vit góvu bátinum var “Royndin

størstu skip í Norðuratlantshavi. Eitt skúlaskip hjá mongum føroyskum ungdómi, sum valdi at søkja sjógvin. Men nú alt sá betri út við nógv størri framleiðsluorku og einum munandi betri skipi – og vit bíðaðu

lagað seg soleiðis, sum tað varð ætlað, so hava suðuroyingarnir gott mót. AB hevur longu gjørt hol í sjógvin í steypakappingini. Hvørki argjamenn ella sandoyingar, sum fyri fyrstu ferð síðani 2001 skulu royna

Magnus Veihe í Porkeri tað bragd, at hann fór við lissu um miðjuna út á seglið, har tað lá niður í sjógvin, og við flekiknívi fekk hann skorið hol á seglið, so sjógvurin rann út, og skipið rættaði seg aftur

savnaði á eini strond nærindis Lerwick í Hetlandi, har tey settu blómur í sandin og tveittu blómur á sjógvin fyri teimum deyðu og saknaðu Hetta var ein hjartanemandi sjón. Tað var sjómanspresturin, Torbjørn