hvussu stórt gjaldið skal vera, ella, hvør skal rinda. Men hann sigur, at ætlanin er ikki at leggja stein á byrðu, men at fáa tey, sum hava ábyrgdina, til at taka ábyrgdina. Tí sær landsstýrismaðurin fyri
Kleivini um veturin. Stórir steinar vóru har drátturin var, og á teir vóru løgd 6 ferðir 6 tumma spýr, stein av steini, boltaðir niður í báðum endum. Hetta var torført arbeiði, tí brimið var nógv um veturin
luskað bommið í munnin, ósæddur av nonnulæraranum. Tað var ein ósigilig, rúsandi kensla at sita steinrunnin og merkja hvussu bommið spakuliga bræddi í munninum og hann fyltust av góðari chokolátu
tá tað júst var Fólkaflokkurin, sum í sínari tíð vildi hava hendan stovnin. tað var jú Thorstein Petersen, ið sum tann fyrsti longur í fýratiárunum tosaði um føroyskan landsbanka. Tað var tá Fó
frágera týðandi og játtandi framvøkstur í søguni, men sum samtíðis eisini roknar hana sum verandi steindeyða. “Men hvat við kommunuvalinum?” Nei. At Heðin buldraði Javnaðarflokkin inn í Havnina, hevur
Prædikan: Sjái Guð hluta minn. Sær hann til mín lut at varða. Soleiðis standa orðini sjónsk, høgd í stein, omanfyri høvuðsgrindina í Gøtu skúla. Hetta er kreddan hjá Tróndi, hann letur ongan iva vera um,
vóru komnir aftur á gøtuna í urðini. So sigur pápi, at nú seta tit tykkum báðir aftanfyri ein stóran stein og bíða. Pápi fór avstað og setti kós oman av gøtuni, har sum næstan onki grót er. Vit søgdu báðir:
rstjóran, Sjúrður Olsen kundi fingið onkran formanssess, kanska teknisku nevnd, og Annfinn Brekkstein ein fíggjarnevndarsess. Tað verður ov strævið hjá Heðini Mortensen at stríðast við allar hinar f
(1884-1964) úr Kollafirði, og tey búsettust í Havn. Hann tók skiparaprógv í 1908 hjá brøðrunum við Stein, og hann átti Livingstone í 1909 og 1910. Í 1915 førdi hann Karina. Dóttirin, Gutta Katrina, f. 1886
Eina náttina, tá vit vóru í einum húsum hagar vit vóru rýmd fyri minum, tá var ein heilt stórur steinur komin oman av fjallinum, og hann var steðgaður uppi á bakkanum omanfyri hetta húsið. Tá restaði
