vissa øllum, sum hava handa tankan um, at eg ætli mær ikki at stilla upp. Men sum ein sum var við, tá okkara tá góða sosialskipan varð fødd í 1959, og sum minnist tá P.M.Dam legdi grundarsteinin til núverandi
broytir støðuna grundleggjandi: – Nú bjóða vit bara upp á tað, sum er boðið út. Seinast høvdu vit okkara egna projekt at arbeiða út frá, sigur Jón Sigurdsson. Tórshavnar Kommuna bað í vár tær tríggjar
av at kunna hava henda heilt einastandandi dugnaliga tónleikaran við serstøku røddini við í skrá okkara, tá hann fer at spæla F’LJÓÐ stovukonsert í Stoffalág 18, mikukvøldið tann 14. mai, kl. 20.00. Benjamin
er um legendarisku skonnartina »Kongshavn«, sum á serstakan hátt hevur fingið innivist í bókmentum okkara, grundað á dagbókabløð Magnus Dam Jacobsens í bókini »Í Grønlandi við Kongshavn«. Loksins er drúgt
við fallandi útlánum og herdari kapping kunnu vit vera nøgd við hálvársúrslitið, sum er í tráð við okkara væntanir við ársbyrjan” sigur Janus Petersen, forstjóri. – Eg eri serliga væl nøgdur við, at danska
kappbjóðing. Tað skrivar Vinnuhúsið, sum so avgjørt ikki vil forkoma nakrari kapping. – Upp á sjónarmið okkara um, at Landsverk sum almennur stovnur ikki eigur at bjóða seg fram í kapping við privatar fyritøkur
verforeldur tykkara mammu og pápa - ommu – abba og langabbabørn. Vilja vit við hesum orðum minnast okkara foreldur og verforeldur. Estrid Thomassen og Edvin Thomassen Við Sálma Gakk tú tryggur fram við góðum
sum kann leggja fyri við at kanna, hvør lútur skal til fyri at lækka kostnaðarstøðið. Vit hava øll okkara boð uppá, hvussu til ber at lækka prísstøðið – heilsølumaðurin, flutningsfyritøkan og konan við
akkordskiftum og samanseting. Hetta tiltalar opinbart okkum vesturlendingar og hevur opinbart nakað við okkara mentan at gera. Hvat ger teg glaðan? Tá ið tað gongur væl hjá mínum nærmastu, og tá ið eg eri saman
royndir og stríð. Tey, sum leggja eitt sindur minni í tíðina og meira í lívið. Tey, sum syngja falskt í okkara deiliga kóri. Tey, sum eru so befríandi tíðarleys og passaliga ómerkt av tí mesta, at vit kundu tikið
