ofta var Kvinnufelagið ein góður felagsskapur at hava. – Eg fekk eyguni upp fyri nógvum tingum í Kvinnufelagnum, og her stóðu kvinnurnar saman uttan mun til politiskan lit og stuðlaðu hvørji aðrari
fakfelag” er eitt gevandi og týdningarmikið starv at røkja, og hetta er eitt álitisstarv, sum krevur sína kvinnu. At vera fakfelagsleiðari er eitt starv, sum krevur arbeiðssemi, áhuga, vit og skil, góðar taligávur
fara á miðilin Jodel – við hesi álvarsomu ákæru, sigur hann: – At eg skal hava gjørt eina fremmandi kvinnu við barn. – Tá haldi eg nokk er nokk. – Til øll tey, sum hava tikið hesa søgu til sín og ført hana
umframt tað hava børnini ommu og abba í Klaksvík og somuleiðis í Havn, at dúva uppá. Hugsar ikki í kvinnu og mannfólkastørvum - Tú byrjaði tína yrkisbreyt sum 24 ára gomul og hevur málrættað arbeitt teg [...] annars hava verið sett av mannfólki? - Tað havi eg ongantíð hugsað um, svarar Jóhanna. Eg hugsi ikki í kvinnu- og mannfólksstørvum, men havi bert ynskt at arbeiða við altjóða handli. Tá fiskivinnan er fremsta
ikki vilja velja eina kvinnu.? Men sjálvi høvdu tey ongar sovorðnar grundir. Og veljararnir hava eftir øllum at døma heldur ikki hugsað stórvegis um at lata vera við at velja eina kvinnu. Toppskorarin av øllum [...] Hví halda tit, at summi ikki vilja velja eina kvinnu? Hetta var ein spurningur á heimasíðuni www.javnratt.fo undan løgtingsvalinum. Og so vóru ymisk væl vald fólk biðin um at svara hesum spurningi. Tey [...] at spyrja tey, sum settu spurningin á heimasíðuni - hví halda TIT, at summi ikki vilja velja eina kvinnu? Eru so nógv av hesum ?summum? at stríðast við? Valið prógvaði tað so ikki. Tað ber næstan til at
fyri. Einasta, hann hevur gjørt ?galið?, er at vera ein útlendingur, sum forelskaði seg í einari kvinnu, sum tilvildarliga skuldi verða drottning av Danmark, og at hann allatíðina hevur hildið fast í -
leysatíðindi og hálvar sannleikar um okkum sjálv, so ... Sagt verður um ein prest, sum rópti eina kvinnu til sín (og tað kundi eisini hava verið ein mann), tí at hon hevði eina ódygd, og tað var sleyg. [...] sannleikar. Vit gjørdu eina roynd á Blákrossheiminum. Eg fór út um hurðina og segði eina søgu fyri einari kvinnu. Hon skuldi so siga hana aftur fyri tí næsta, og so framvegis, og hin seinasti í røðini skuldi so
undir hesari samgonguni. Høgni hevði bert tað eina uppskotið, meðan aðrir reistu spurningin um val av kvinnu í nevnda sess. Men tað vann ikki frama. Eg helt, tað vera rætt at gera hesar viðmerkingar til nevnda
fylla tær væl á bróstinum. Onnur er reyðhærd. Tú málar kvinnur, vakrar kvinnur, men eg síggi onga kvinnu her í húsinum? - Nú eri eg 65, so nú verður tað av ongum. Handan reyðhærda, hatta var ein, sum eg
hesar sangir, greiðir Fríðgerð frá. Í mannalívinum er tað so mangt sum kann broytast, og hjá eini kvinnu ið elskar tónleik og elskar Jesus, er sangurin altíð eitt ið farast kann aftur til, bæði tá ið gongur
