trygdarbelti! Tað er ilt at meta um, hvørt tær tríggjar, sum lótu lív í vanlukkuni, høvdu verið okkara millum í dag, og um Súsanna hevði sloppið frá vanlukkuni óskadd, um øll sótu í trygdarbelti. Men
tað nú ikki er upp til okkum sjálvar at gera av, um vit skulu verða meistarar. Vit mugu fokusera á okkara avbjóðingar, og so fáa vit at síggja, hvussu tað fer at ganga hjá ÍF, sum hevur verið ógvuliga støðugt
liðugur. Og syngja duga føroyingar sum fáir. Stóra hittið kring leikvøllin var »Gunnar, hann er okkara«, men »Øll, sum elska Føroyar hoppa nú« og »EM’arin« taldust eisini millum mest populera sangirnar
uttanfyri Tórshavn, kundi ein freistast at spurt. Ført verður fram, at hava fleiri av somu funktiónum í okkara lítla samfelagið, eru púrasta burturvið fíggjarliga. Á nordlysinum í gjár vísti Heri Ellingsgaard
lum byggingum og almennum útbyggingum við rakstri. Hetta gevur aftur eina nátúrliga útbygging av okkara landi, sum ikki framvegis avlagast og skeiklast. Soleiðis fáa økini meiri støðugar inntøkur umframt
kann vera um tað, men tað er ikki øll søgan. Tað er kanska í løtuni avmarkað, hvat kann gerast við okkara fiskiskipaflota, men tá tað onkuntíð verður sagt, at her kann einki gerast, er tað sjálvsagt ikki
Eg skammist yvir, at nøkur eru so lítið at sær komin, at tey vanvirða gamlan føroyskan sið at bera okkara eldru teirra uppibornu tøkk, sigur Jenis av Rana, landstýrismaður. Væntaði tú, at kjak fór at taka
Eg og familian gera ymiskt frá ári til ár. Hesaferð halda vit gamlaárskvøld heima hjá okkum, har okkara synir, sum annars búgva í Keypmannahavn, eru heima í Føroyum. Svigarinnan og synirnir verða saman
fult endurgjald. – Eg vil fegin hava eina loysn, sum kostar tað sama. Tað er skilagott. Útgangsstøði okkara er at gjøgnumføra tilmælið. Tað er lætt at skilja, og tað er á støði við tað, sum ein stjóri hjá
ella skulu vit tryggja, at alt landið hevur ein rímiligan møguleika fyri atgongd og at fáa gagn av okkara felags ogn, sigur meirilutin. Meirilutin er ikki mildur í orðavalinum. – Uppskotið um sjófeingi,
