ferðafólki tvær ferðir, millum annað hesum umleið 40 íslendingunum sum ynsktu at vitja vestastu oyggj okkara. Fyrru ferðina teir løgdu at í bátahylinum gekk væl, hóast tað var eitt sindur ókyrt, - so ókyrt

partar av mentanini til sín, og eftir hennara tykki kunnu belgiar læra sera nógv av føroyingum og okkara søgu. - Eitt tað fyrsta eg legði merki til her, er at fólk eru sera gestablíð. Fólk eru sera vinarlig

sínum leikarum. Men serliga var hann bilsin av framúrskarandi René Torgarð í málinum. - Vit gjørdu okkara skyldu. Hevði málverji teirra ikki staðið so ótrúliga væl, so hevði sigurin verið størri. Útgangsstøðið

nøkur orð um pápa mín, sum var so nógv fyri meg og mína familiu. Fyri knapt 18 árum síðani bleiv okkara einasti beiggi knappuliga tikin frá okkum, í allar fagrasta veðri. Ikki vardi tað meg, at babba eisini

í samanhang, hvat hesar allar skrásetingarnar kunnu nýtast til, um illa vil til. - Men tað er so okkara uppgáva at ansa eftir at persónsupplýsignarlógin verður fylgd, og tað er henda lógin, sum er karmur

teir fyrstu, ið leitaðu henda vegin fyri nærum 1500 árum síðani. Nú verða teir aftur at síggja um okkara leiðir, tó á øðrvísi hátt. Ein hotelstjóri í Galway í Írlandi hevur í hyggju saman við føroyingum

við hesum skrivi boða tygum frá, at eg meti tað at vera størstu vanvirðing fyri aldargamla tingi okkara, at útinnandi valdið, í hesum førinum landsstýrismaðurin í fiskivinnumálum, Jacob Vestergaard, rýmir

og harvið mál og mentan føroyinga, sum er grundarlagið undir samleika, tjóðskapi og tjóðarbygging okkara. Stundin er komin at taka upp annan tátt!

gerandisdegi, har øll hava rætt til markleysa lívið, er ongin ivi um, at persónligar hugsanir og avgerðir okkara seta mørk. Havi tó hug at spyrja, um nakað er, vit kunnu kalla markleysa lívið. Kanska eisini peika

Reyða saft Vit missa fleiri litrar av vætu hvønn einasta dag í lívi okkara. Tað er ikki bara nøgdin umvegis nýru og bløðru, sum vit missa. Eisini sveitta og anda vit fitta nøgd av vætu. Tá ið okkurt fer