Teitur, sum minnist væl ta løtuna. - Bæði mamma og babba grótu, og rættiliga skjótt kom omma til okkara, og hon græt eisini. Sjálvur sat eg bara og visti ikki heilt, hvat eg skuldi halda um støðuna, minnist
fara ongan veg í morgun, tit eru alt ov seinir á sjóvarfallinum, líkindini eru heldur ikki góð, og okkara menn eru langt síðani farnir". Sáttligur, sum Jørgin altíð var, segði hann bert: "Vit ætla at rógva
seinasta, Símun Pauli gjørdi saman við børnunum, var at biðja Faðirvár. - Hann legði so øll trý í okkara song hóast tað, at tey høvdu hvør sítt kamar, og tá eg spurdi hann hví, svaraði hann, at hann so
beinan vegin. Hvar, nær ella slett ikki? Nær var Jesus føddur? Sjálvandi, vilja flest nokk siga, tá okkara tíðarrokning tekur við. Vit rokna jú tíðina í árum eftir Kristi føðing, ella fyri kristi føðing.
Her bygdu ”gomul børn” eitt summarhús, og Mathilda rindaði tilfarið. Summarhúsið bleiv kallað Okkara. Nú er tað ogn hjá einum grunni, hvørs endamál er at hýsa hennara ”børnum” við familjum. Mathilda
ótrúligt og ræðuligt upplivilsi. Eitt av teimum upplivilsunum, sum seta spor og fáa ein til at hugsa. Okkara fryntliga frásøgukvinna, sum upprunaliga skuldi greiða frá á týskum, men sum skifti til enskt
at vinna 1-0 ímóti B68 var sera týdningarmikið. Vit halda okkum ikki at hava havt marginalirnar á okkara síðu. Positivt er tað, at vit hava spælt okkum til nógvar málmøguleikar, men sjálvandi harmast vit
ikki normurin. Hinvegin er tað óvanligt við sálarligum tryggleika. Orsøkin er, at tað gongur ímóti okkara menniskjaligu náttúru og instinktum. Vit vilja, at hini halda, at vit klára okkum væl, tað er eitt
við tí, tvørturímóti! Sjálvstýrið er so illa fyri í Suðurstreymoy, at her er mestsum øskukalt. Og okkara fólkavaldu tykjast ikki vilja gera nakað sum helst fyri at bøta um tað. Tað er lítið hugaligt at
at síggja proffessionella framførðslu, nakað sum vit føroyingar ikki eru forvandir við. Ikki tí, okkara framførðslur í Havnini hava tey mongu seinastu árini, við Grímu og øðrum víst vegin framm. Býurin
