Eldra høvuðsstaðarfelagið vann greitt og staðfesti sína støðu sum oddalið í bestu mansdeildini. Gott tol Janus Einar Sørensen, Bárður Johannesen, Hans Áki Dal-Christiansen, Høgni Klein og hinir á liðnum hjá [...] sanniliga eisini teimum at takka, at munurin gjørdist so stórur. Serliga í álopspartinum høvdu teir tol og dirvið, hóast 10 mál skiltu liðini. Tað er teimum rós uppiborið. Tróndur Kragesten var fyri fyrstu

Fyri at tíðarfesta og fáa lýst hesi fólkini, hvaðani tey komu og eisini, hvar tey fóru, skal gott tol til. Tað arbeiðið fór Johannes ikki rættiliga í gongd við, fyrr enn hann var fluttur til Havnar í 1973

ópolitiskum og objektivum grundarlag? Eg sakni eitt útspæl frá óheftari og fakligari síðu. Samkensla og tol eru uppi Álvaratos, mong munnu hugsa sítt. Hvat bagir teimum í Javnaðarflokkinum, sum seta henda s [...] brúkarar – tey, ið skulu gjalda fyri lokal- og flokspolitisku stuntini – at missa bæði samkenslu og tol. Sjúklingurin Føroyar Meðan politikkurin verður drigin niður á hitt mest primitiva støðið, er standurin

millum seg og VÍF, sást munur á mestsum beinanvegin. Ikki minst, tí ungu VÍF-kvinnurnar ikki høvdu tol til at gera álopini liðug, men skundaðu sær so nógv, at einki kom burturúr – og tað ofta endaði við

verða við til at varðveita sambandið. Ongin sigur, at tú skalt elska vermóður tína, men royn at geva tol, fáu ferðirnar tit eru saman. Hon er mamma mannin, sum tú fall fyri, so okkurt gott hevur hon gjørt

teir skulu venda oyrunum frá sannleikanum og venda sær at ævintýrum. Men ver tú edrúur í øllum lutum, tol ilt, ger trúboðara gerning, fullfør tænastu tína!” (2. Tim 4,1-5). Í tíð og í ótíð hevur tú hildið

ættaðu) áskoðan, at onnur málsamfelög enn tey stóru (eitt nú tað ensk/amerikanska) eiga at geva seg til tols við tey líkindi (hvørji tey so eru), ið marknaðarskapt altjóðagerð bjóðar í framburðsins navni, sokallaða

áskoðan, at onnur mál­sam­felög enn tey stóru (eitt nú tað ensk/ameri­kanska) eiga at geva seg til tols við tey líkindi (hvørji tey so eru), ið marknaðarskapt altjóðagerð bjóðar í fram­burðsins navni, sokallaða

var hann framúr skilagóður. Tað kundi væl koma fyri á eini slíkari rutu, at fólk fingu roynt sítt tol, tá ið ikki alt gekk eftir vild. Men altíð dugdi Hjalmar at slætta sjógv. Sjálvur kom eg at kenna Hjalmar

eisini gjørdar at viðgera fiskin til matna. Tað skuldi tó vísa seg at vera ein torfør gongd, ið kravdi tol. Men so var tað býtisfiskurin. So nógv varð til av svartkjafti, at hann var ein góð vøra at brúka sum