komu í Vágar leygarkvøldið, fór eg saman við einari pólskari kvinnu, sum býr í Føroyum, ímóti teimum. Hon hevur greitt teimum frá Føroyum og føroyska samfelagnum.     Háldan sigur, at dagin eftir, teir komu

onnur áhugamál verða skadd, sigur løgmaður, ið heldur, at danska stjórnin tí drálaði ov leingi, og at hon tí beinanvegin átti at meldað út, at hóast hetta vóru sjónarmiðini hjá Jyllands-Posten, so vóru hetta

tekur Borgar undir við, men hann heldur, at ein av orsøkunum til, at strandingar so ofta eru omaná, er hon, at teirra spælistílur við kontantum verjuspæli og nógvum skjótálopum liggur illa til vestmenningar

gleðiboðskapin og hesa kraftina. Henda kraftin ella dynamitt, sum tað verður nevnt á frummálinum var hon sum virkaði, Gud skapti jørðina. Henda kraftin virkaði eisini, tá Jesus t.d. vísti sítt vald mótvegis

kjallaranum. Konan lærdi til sjúkrasystir og nýtti í nógv ár útbúgvingina. Men nú eru nøkur ár síðani, at hon gavst við tí og fór undir at reka Gallerí Focus í Gríms Kambansgøtu í Havnini. Amariel er sera fryntligur

til at siga frammanundan, men teir kendu fyritreytirnar. Talan var um akutta støðu hjá teimum, men hon broyttist skjótt eftir, at Atli var komin til Sogndal, tí onkrir, sum høvdu verið skaddir, komu fyri

føroyskur vinur meg álvarsliga, um eg veruliga bara dugdi eitt mál. Hvussu fært tú liva soleiðis, spurdi hon. Eg veit ikki, men ein stórur partur av mínum landsmonnum og –kvinnum eru einmælt eins og eg. Eg havi

tað høgi oljuprísurin, sum drepur alt, men vit høvdu ikki gjørt hesa íløgu, um vit ikki hildu, at hon kann bera seg fíggjarliga. Tað hevur so ógvuliga nógv at siga í slíkum rakstri, at skipið kann kom

skulu meira, men liva ævitíð. Upp millum lív og deyða, ein vónarrósa rann, har himin randar reyður, hon lív og sælu fann. Sonur tín, Páll.

vilja við hesum fyrstu døgunum av túrinum, er, at fáa verksmiðjuna at koyra. Verksmiðjan er stór, og hon er júst sett upp umborð á skipinum. Maskinur, bond og annað skulu stillast inn, og vit kunnu rokna