havt hvør sína áhugaverda og sakliga blaðgrein, sum aftursvar upp á blaðgrein mína í farnu viku, ið bar heitið “ver tolsamur, tín talibani”. Báðir gera meg tó óbeinleiðis ella beinleiðis til talsmann fyri
við einum grundaðum svari. Og ikki bara siga í eini sjónvarpssamrøðu, at hann einki veit. Men einki bar á mál. Anfinn Olsen fekk tí allar møguleikar at svara, so hann ikki tyktist fultkomuliga óvitandi um
vit ikki meira enn 33 oyru fyri kilo. Tá liðugt var at landa fiskin, bleiv skipið fortøjað og alt bar á tað borðið, at skipið fór undir hamarin, men í 1940 kom ein íslendskur útgerðamaður, hann gjørdi
á Brúgvaskiftinum. Tey, ið høvdu henda handilin avgjørdu at gevast við honum, ikki tí at hann ikki bar seg fíggjarliga. Tey ynsktu bara at gevast at handla, men sum skilst ynskti eingin at halda fram við
vera intimur, loyndarfullur og at siga frá kenslum, ið folk annars ikki tosaðu hart um, men sum til bar at skriva um í brævi til sína kæru ella til ein vin. Brævahøvundurin fekk samstundis gyklað fram, at
avstað við fullari ferð. Meðan hetta var gjørt, sleptu teir restini av veirinum fyri borð, so ikki bar til hjá Brimli at fáa eitt stykki av endanum at senda til tekniskar kanningar. Hetta var gjørt við
gentuni, segði Linda Hesselberg. Hon vísti eisini til frágreiðingina hjá gentuni um, hvussu maðurin bar seg at við at fáa fullborna samlegu við órættaðu. Linda Hesselberg segði ongan iva vera um, at gentan
sitið og tingast um veðurlagsbroytingarnar og hvat kann gerast fyri at tálma teimum. Á ráðstevnuni, ið bar heitið “Climate Summit for Mayors”, var eisini borgarstjórin í Tórshavnar kommunu, Heðin Mortensen
royndi. Ein maður fer togandi niðan brekkuna. Harutíðin er av, og hon royndist illa hesaferð. Einki bar til nakrastaðni. So eftir harum fer hann ikki. Kanska er tað ein Oknadalsmaður, sum fer yvir um at
var sera torførur at hava við at gera, og høvdu teir higartil longu sviðið fyri hetta. Men hesa ferð bar so á, at vestmenningar júst vóru í ferð við at skjóta á, tá skotið varð av. Úrslitið gjørdist, at »Czar«