mentanina, sum er ment gjøgnum tíðirnar, og sum er borin yvir um »dammin« aftur til gamla Europa, har hon hevur havt og hevur stóran týdning, at eg føldi meg komnan til Europa handan hav. Hetta landið hevur
Tað sleit sinnið at síggja Gunnvá Zachariasen skrála um helviti á jørð og sjálvmorð. Men tað høvdu hon ella hini ikki hóming av. Tey vistu av ongum. Eg hugsaði ofta um at rýma. Men tá var tað fantastiskt
vit mugu ikki gloyma, at okkara forfedrar hugdu við sama ivasemi at fyrstu føroysku sluppini, tá ið hon legði frá landi. Okkara ítróttarfólk hava prógvað, at hægstu tindar kunnu røkkast, men teirra úrslit
grundin aftanfyri følsku prædikuna um alheimsupphiting rennur aftur á slóðina hjá forfjónaða Malthus. Hon er, at tað eru ov nógv fólk til, og hetta er meiri, enn Móðir Jørð megnar. Tann gamli, men eisini alt
í grundini hava vit longu nú eitt stórt geografiskt vanbýti, tí tá tað kemur til kvinnuumboðan, er hon als ikki geografiskt jøvn. Her eru tað – sum áður viðgjørt – serliga Yuppie-kvinnur úr Streymoynni
breki meint, tí summi teirra hava tørv á nógvum heilivági. Hetta er ein sosialt sera skeiv sparing, tí hon rakar tey, íð eru ringast fyri frammanundan. Inntøka mótroknast í pensjónini: Millum onnur átøk í
skeinkir kaffi, festir sær í og byrjar at práta. - Sum stovnur hevur kirkjan altíð verið politisk. Hon hevur verið nýtt til allan tramansskap ígjøgnum søguna, ikki minst sum kúgingaramboð hjá alskyns e
og órættvíst. Frostbitna land Okkara orkunýtsla fyri hvønn íbúgva kann illa verða nógv minni, enn hon er í dag. Hetta av tí, at vit brúka umleið helvtina av orkutørvi landsins til veiðu og flutning av
tá løgmaður endiliga ber hana fram, er tað ein serlig løta fyri seg. – Mann fylgir væl við, hvussu hon verður borðin fram, og eg havi enn ikki verið vónbrotin, staðfestir hann. Páll Nolsøe staðfestir eisini
men hinvegin eru tær so svárar fyri so mong, at skipanin missir sín legitimitet, og at enda støkkur hon sundur sum búskaparligur stórviður í einum samfelag. Bretin John M. Keynes setti sær fyri at rógva
