summarhúsinum í Leynum, og tað var altíð við tí góða orðinum og teimum góðu ráðunum. Ja, mangan var tungt, um vit ikki hevði ein so góðan og vitugan verson. Hugaligt var altíð at síggja vinnmenninar hjá Regini
var tú ongantíð í iva, sum tað jaliga menniskja tú var. Men sjúkan hjá tær var long, hon var hørð, tung og miskunarleys og tey knøppu seks sjúkuárini vóru svár, hóast tú altíð var lættur í sinni. Besta
var heilt so birgur sum fyrr. Men Petur var ein maður, man lætt gjørdist góður við, tí vóru boðini tung. Nógv kallaðu Petur fyri Føroya besta sølumann. Og teimum kann eg bara taka undir við ! Tær gávurnar
Eri stødd í Betesda. Inni her er tungt og friðarligt. Uttanfyri er ljósur dagur, men her er myrkur og sorg. Ein bíðandi skari, tigandi, tárandi í tungum tonkum. Vit bíða eftir eini lítlari kistu, sum er [...] á, hvussu okkara Faðir ber okkum, tá vit eru veik. Tá vit ikki orka at ganga leiðina, tí hon er ov tung, tá ber Hann okkum. Og tá Hann ber okkum, tá eru vit trygg, tí tá eru vit nær Hansara hjarta. Og tað
heilabløðing, sum gjørdi at hann bleiv lammaður í høgru síðu, kom at sita í koyristóli. Hetta var ein tung tíð, sum tit fóru ígjøgnum bæði, tú var alla tíð hjá honum, hann kom heim. Tit fingu eina hospitalsong
Tað vóru tung boð at fáa at vita, at abbin ikki var millum okkum meira. Eg kom heim á ólavsøku og hóast eg av góðum grundum var í Havn, reisti eg suður at vitja abban. Eg var blivin pápi tann 7. august [...] søgdu, at hann rópti, at tað vóru góð tíðindi at frætta. Hóast gleðina um lítlu dóttir mína, var tað tungt at síggja hvussu abbin viknaði. Men soleiðis er her í lívinum, tímaglas hansara var runnið út og boð
okkum longur, eg hugsaði beinanvegin um teg, góði abbin og sjálvandi børn tykkara eisini. Tað var tungt fyri okkum øll, men tó tyngst hjá tær, tú og omman høvdu livað saman í meiri enn 55 ár. Eg minnist
vit mistu ommu fyri góðum fýra árum síðani, var tað ógvuliga tungt var at síggja abba standa einsamallan eftir. Men sanniliga er eisini tungt nú, hvørgin teirra er hjá okkum longur. Ein uggi er tó, at um [...] og omma plagdi at binda til Heimavirkið. Tíð til okkum høvdu tey tó altíð. Tað fall abba øgiliga tungt at missa ommu. Serliga um jólini plagdi hann at verða tungur um hana, og eina tíð unnaðist hann ikki
Góði abbun. Tað er sera tungt og óveruligt, at tú ikki ert millum okkum longur. Tú vart altíð so glaður og góður við øll, og tú var glaður fyri lívið. Tú segði ongantíð eitt negativt orð um nakran. Tá
Tað vóru ógvuliga tung boð at fáa, at lívsneisti tin – systkinabarnið – var slóknaður. Tú hevði verið sjúkur í nógv ár, men kláraði brekið við at taka tablettir og annars passa upp á teg sjálvan. Ì juni [...] Eisini frøddist eg yvir at tú var so glaður fyri arbeiði títt á røktarheiminum. Tað var ógvuliga tungt fyri meg, at vera við til at bera teg til tín seinasta hvíldarstað undir Akurgerði og serliga tungir