til Ryving Jensen og Andrias Nielsen byrjaðu fyrsta veruliga skúlan til endamálið, brøðurnir við Stein stovnaðu skiparaskúla, og til tilboðini vórðu savnað og Jens Pauli í Dali fekk formliga góðkenning
kom ikki óvart á rógvararnar og tey, sum taka á við Tjaldrinum. Formaðurin í felagnum, Ludvík við Stein, hevði syrgt fyri, at hvít limusina var komin vestur til Sandavágs eftir nýklæktu meistarunum, sum
at ímynda mær eitt summar uttan útvarpaðan kappróður frá Suna Merkisstein og reypi frá Ludvík við Stein, ella eitt summar uttan greinar frá Vagni Mikkelsen – fyri ikki at tala um fýrverkið frá Sjúrða Gullbein
løgið, at Tjóðveldi nú hartar landsstýrismannin, fyri at leggja stein omaná byrðu hjá húsaeigarum, tá tey sjálvi valdu ein størri og tyngri stein at leggja omaná somu byrðuna.
Tjóðveldisflokkin. »Um grunnin er at siga, at vit fyri árum síðani gjørdu sáttmála við Jákup Thorsteinsson, sála, um at skriva søguna hjá tjóðskaparligu loysingarrørsluni í Føroyum. Tíverri
fyri Janus Gunnarsson á Toftum, hevur hugt upp á løgnu steinarnar, og hann hevur eisini tikið onkran stein heim við sær. Steinarnir eru ikki kannaðir enn, men jarðfrøðingurin heldur eisini, at teir eru eitt
deyð. So hetta vóru syrgilig boð at fáa júst komin at húsum. Eg minnist, at vit settu okkum á ein stein at kúra. Læknin hevði verið hjá mammu, og hann hevði sagt um mammu, at nú var hon farin. Pabba var
og streym, so tað var ikki altíð líka lætt. Búgvin fórst Porkeningar duga so væl at leggja uttan Stein, Sumbiarstein, soleiðis at teir reka við streyminum vestur eftir og eystur aftur. Teir koma tí ikki [...] Dimmalætting: So myrk hekk tokan yvir hav og landi, tó løgdu allir bátar út frá sandi, tí sunnan Stein ei mundi fiskur tróta, ei var at lata bát sín heima flóta. Á fiskimiði allir bátar lógu, við gleðibrosi
minst var tað Ludvík við Stein fyri at takka, at tað gekk so væl. Hann var viðmerkjari á bátinum undir frásøgnini, og tá ið tað stóð fast hjá henni, tók hann yvir. Ludvík við Stein róði í fleiri ár við E
Terji hevur skrivað seg og síni løg inn í føroysku fólkasálina. Og har er tey ritað, sum rúnur í stein. Løgini eru ikke altíð so løtt, ganga ikki altíð eftir uppskriftum, ið onnur helst vildu hildið verið
