Fyrstu árini av lestrartíðini í Árhus var Demas ein av góðu vinum okkara. Ein glaður og fryntligur unglingi, sum ov ungur fór frá okkum í syrgiligari vanlukku heima í Nuuk. Tá hevði hann í nøkur ár verið [...] royndu at spyrja okkum fram til orsøkir til avoyðingina. Vit fingu frágreiðing og svar uppá spurningar okkara, frágreiðingar, sum tó meira mintu um verjurøður enn góvu okkum grundgevingar. Umsorganarsvik Uttan [...] døgum gera um seg og oyða í eystri og vestri, skuldu ynskt sær hesar oyggjar- heimsins størstu og okkara. Gott at amerikumenn minna okkum og grønlendingar á hetta, tó at vit so væl vita tað. Hetta fingu

einaferð í framtíðini ella møguliga skulu setast í verk t.d. við sjókaðali og betri eftirliti um okkara leiðir. Rætt skal vera rætt, og vit fegnast um, at man fer undir at kanna møguleikarnar fyri ein

løgreglufólk millum hús og í havum ymsastaðni. Men sjálvandi, eru tey í iva, so er bara at ringja til okkara, men vit plaga at seta skelti upp, sum vísa, at talan er um venjing, sigur vaktleiðarin. Hesar v

og hava ein virknan leiklut í trygdar- og verjupolitikki, ið skal útinnast í neyvum samstarvi við okkara grannalond og sameindu. Tað hevur týdning í eini tíð, har broytingarnar á heimspolitiska pallinum

hava sitandi arbeiði, er ikki bara ein skylda hjá arbeiðsgevarum– tað er ein íløga í okkara fólk, okkara familjur og okkara framtíð. Vinarliga Hergeir Staksberg [...] fram. Barnafamiljur serliga hart raktar Hetta er serliga týdningarmikið fyri barnafamiljur, sum er okkara størsta mangulvøra í Føroyum. Og somuleiðis er barnafamiljan tann samfelagsbólkurin, sum stríðist

eisini eru nógv virknir í vinnulívinum uttan fyri Føroya. Eg eri samdur í, at vit eiga at hava ræði á okkara tilfeingisvinnum, men at nokta øllum samstarvi við útlendingar, er skeivt. Eingin kvalifiserað meting

snar.fo um fólkamorð. Tað áhugaverda í hesum stigum er, at vit menniskju liva í nøkrum av hesum í okkara dagliga tilveru. Umframt polarisering er eisini bólkadráttur eitt av stigunum. Í hesum sambandi hava

eitt mál sum okkara, magnfult, men lítið í stóra heimsvavinum av málum í brúki. Í Løkshøll í dag standa vit við einum parti av arvinum frá einum slætta í Sinears landi, har hugmóðin tók okkara forfedrar, [...] borgina.” Íbásturin úr hesum partinum av gomlu Paktini rakti eisini okkum, táið fyrsta skaldsøgan á okkara egna tungumáli gekk undir heitinum Bábelstornið. Rasmus á Háskúlanum skrivaði og gav hana út í 1909 [...] óvanliga væl kálvføddur, tað hoyrdist í røðum og útvarpssamrøðum, og táið hann seinri gjørdist kennari okkara á Føroya Sjómansskúla, tikin úr leikum, varnaðust vit, hvussu hyggin hann var móðurmálinum viðvíkjandi

sum móðurmál og væl omanfyri 230 milliónir hava sum annað ella triðja mál, verður nú flutt yvir í okkara mál sum væl undir 100.000 duga. Eitt heimsmál og eitt smámál kundi man sagt, men tað siga vit ikki [...] skrivar nú søgu. Og vit eru mong, sum eru tær av hjarta takksom fyri at tú kastaði allan tín kærleika á okkara land og hevur gjørt so stóran mun í mál og mentanarheiminum. Í míni einføldu trúgv so havi eg tað [...] so tey ikki longur skiltu hvønn annan, og síðan búsettust ymsa staðni á jørðini. Taka vit støði í okkara egna málstríði, so er tað eisini áhugavert at fyrsta skaldsøgan, sum kom út á føroyskum hevði júst

ríkjafelagsskap millum Føroyar, Danmark og Grønland. Tá segði hann soleiðis: »Tað verður neyðugt at skipa okkara ríkisfelagsskap av nýggjum. Eg droymi um ein ríkjafelagsskap við trimum sjálvstøðugum londum. Mín [...] tíðin at hesta, konstruktivt at standa saman og fáa allar altjóða limaskapir uppá pláss – og siga við okkara ungdóm, at í framtíðini umboða tit Merkið, sigur fyrrverandi løgmaður. – Felagsskapir eru neyðugir