Hvat er hugtakið at ferðast og vera turistur fyri nakað hjá okkum, sum elska at ferðast? Hvør er kjarnin í ferðing og hvussu varðveita vit hann óskalaðan, so hann ikki gleppur okkum av hondum? Takk fyri

menning og alt, sum vit halda vera framstig, kunnu eftir einari løtu vendast til tað øvuta. Tað er jú kjarnin í øllum lívi og mentan – at alt rúmar í sjálvum sær bæði ljós og myrkur, vøkstur og vanda – og alt

útgávuni Seinferð við sær á pallin í Auluni í Finsen. Seinferð merkir slow motion , og júst hetta er kjarnin í konsertini – ein mótstøða ímóti skjótleikanum, ið trokar seg inn í lívið. Ein innari uppreistur

at soleiðis skal tað vera. Tað eru heilt einfalt ov álvarsligir trupulleikar, tað er millum annað kjarnin í parlamentarismuni, sum vit hava avbjóðingar við her, sigur Steffen Larsen úr Liberal Alliance,

týdningin av ungdómsarbeiðinum og framtíðar menningararbeiðinum og setan av høvuðsungdómsvenjaranum. “Kjarnin í einum felagskapi sum okkara er sjálvbodna arbeiðið, eldsálirnar og stuðlarnir. Hetta eru fortreytir

fólkaræðisligum samfelag”, sum tað stendur lýst í lógini. Tað ber ikki til uttan javnstøðu. Javnstøða er kjarnin og loysnin. Liljan Weihe Tingkvinna, Tjóðveldi

log­andi nazistur og tilbað Adolf Hitler, var mikil øsing um hesa turru og sakligu upp­lýs­ing. Kjarnin í hesum máli var, at eisini í okkara lítla landi skuldi søgan – eft­ir or­wellsk­ari fyrimynd – broyt­ast

byggja javnlík samfeløg. Norðulendska modellið hevur leingi verið ein altjóða viðurkend fyrimynd. Kjarnin í modellinum er útbúgvingarskipanin, sum byggir á javnvirði og góðsku og er hornasteinur undir einum

av tí sterka brandinum, sum Kvinna er. Góðska, kreativitetur og ágrýtni fara framvegis at verða kjarnin í okkara arbeiði, siga Annika og Tóra. Ein serlig søga og eitt sterkt brand Sansir stovnaði Kvinnu

yrki, og eig­ur felagið sjálvsagt rætt­in at samráðast vegna lim­ir­nar. Tað er kjarnin í fak­fel­ags­fræls­inum – kjarnin í rætt­i­num at skipa seg í fak­fel­ag, umboðandi sítt yrki. Tí hvussu skal eitt