Bert spell, at hon ikki setir seg betri inn í málini, nú sitandi meiriluti í býráðnum fær ábyrgdina fyri allar heimsins ólukkur.
Pástandurin er, at vit lurta ikki eftir fakkunnleikanum, fylgja ikki vanligum reglum um friðað øki og hava hvørki hugsjónir ella virðir.
Annita eigur at vita, at slík stórmál, sum hon nevnir, øll hava fastar mannagongdir. Og fyrst og síðst er tað júst fakkunnleikin, sum leggur til rættis. Øll tílík mál verða eisini viðgjørd í nevndum og í býráðnum, á borgarafundum og verða send til hoyringar hjá øllum avvarðandi pørtum.
Hetta eigur at tryggja, at so nógv atlit sum yvirhøvur gjørligt, verða tikin í tílíkum málum. Men Annita er eisini vitandi um, at øll menning hevur ein ávísan kostnað – allar útbyggingar av bústaðaøkjum og infrakervi annars, hevur avleiðingar við sær. Uppgávan er at minimera hesar avleiðingar.
Ein tílík generel niðurgerð av okkara fakkunnleika er ein vanvirðing av okkara umsiting og teimum ráðgevum og serfrøðingum, ið leggja øll okkara arbeiði til rættis. Tí er hetta bæði keðiligt og avbera órættvíst móti teimum, sum fylgja øllum galdandi reglum og lógum á økinum.
Annita eigur eisini at hugsa um, hvønn ella hvørji hon ákærir fyri hvat. T.d. Sundsá, fyllingina á Sundi og grótfjallið á Velbastað – hesi og fleiri onnur mál hava onki við sitandi samgongu at gera. Hesi kann hon tosa við Tjóðveldi um.
Eg hevði ynskt, at tað bar til at gera ein fleiri kilometra langan veg og ein tunnil uttan at ávirka náttúruna. Tað ber bara ikki til. Men eisini her eru øll møgulig atlit tikin, soleiðis at tað verður endurskapt, helst vakrari og betri enn frammanundan.
Tað slepst ikki undan, at lívfrøðiligt margfeldi í nøkrum førum verður ávirkað, men Annita kann kenna seg vísa í, at vit av øllum alvi royna at fara væl um okkara náttúruperlur, og at vit fylgja okkara fakkunnleika í hvørjum einstøkum føri.
Heðin Mortensen borgarstjóri
