Antikrist – onkur vil vera við at hann melur í Havnar gøtum
lúshundurin, sum um Havnin ikki hevði nóg mikið
enn eru snøklar á Tórsheðinsá Vølli sum ikki eru lidnir
bygdafólk slíta asfaltið og framleiða permanentar ferðslutøppar
og nú, Antikrist í smølu gøtunum úti á Tinganesi!
Løgið tó, í tíggju minuttir aftan á at vit lendu í Vágum helt eg
at veruligar broytingar høvdu rakt landið fyri fyrstu ferð
at Føroyar nú endiliga høvdu skrykt seg leysar úr haftinum
donsk mentan hevur havt á okkum í minst 12 mansaldrar
sjálvviljaða trælahaftið vit av álvara tóku til okkara í ’48.
Komin suður um Leitisvatn visti eg at vónin longu var brostin
tá eg toygdi meg at vita um eitt lítið hol í mjørkanum
lat meg fáa eygað á landið úr erva – har alt var friður og frøi
var tað tí eg kendi ein sting í høgru lið – ein liberalistiskan sting
sum verandi landsstýrið etur Vismut í blikkum fyri at doyva.
OG so, knappliga, rakti tað meg sum eitt ódnarvegur!
tað sum ikki var tá vit fóru at reika Sviaríkið runt – tað flóvisliga
tað sum ger at útlendingar hava stóran stuttleika av okkum
uttan danir: teir koma ístaðin við síni forskoldaðu betrivitan
og fjala sínar egnu brølarar í geylinum um okkara býttleika.
Jú, nú var tað okkurt felag sum kallaði seg “Gudloysi” – haldi eg
sum um tað skuldi vera okkurt heilt serligt og snilt, men ístaðin
bara vísir, at vit eru ikki ment ein tumma síðani vit seinast
gjørdi okkum fyri skommum heilt suður í amazonskógin, har
giraffarnir lógu flatir og hildu sær um kýkin – og leyvan græt.
Hoyr tú, Antikrist gamli, hevur tú einki fragari at takast við
enn at mæla runt í Havn og skriva løgin lesarabrøv – tað siga tey,
ert tú helst bara ein efturgerð, ílatin ein gekkaskort frá 50’unum
onkur fann á einum gomlum hanalofti, illa farin av fukti og lukti
sproyta “Kill-It” á dølgin og tað flóvisliga er fiksað – hesuferð!
