Dag- og vikubløð
Lesi Sosialin og Dimmalætting á netinum, mest sum aldri í blaðformi.
Heimasíður
Eg eri alla tíðina á flestu føroysku portalum og heimasíðum. Havi Google sum startsíðu og brúki onkrar dagar nógva tíð at skriva í mín egna blogg.
Tónleikur
Beint nú lurti eg eftir nýggju fløguni hjá Halli Joensen og fegnist um teir sangir, sum føroyingar hava skrivað til hansara, serliga Jákup Zachariasen og Niklas Johannesen. Teir duga ein altjóða popp-formul, sum bara riggar á plátu. Onnur Symfoni hjá Gustav Mahler liggur aldri langt burtur. Nýggjastu innspæling keypti eg í Rom í vár.
DVD
Eg hyggi nógv í sjónvarp, bara onkutíð í DVD. Tími ikki at keypa DVD filmar, men havi onkuntíð lánt DVD á Býarbókasavninum. Síðsta góða DVD uppliving var stuttfilmurin ’Passasjeren’ eftir Sakaris Stóra úr Skopun. Stór filmslist í 9 minuttir. Síðsta stóra spælifilmsupplivingin í sjónvarpi var ’El Orfanato’ (Barnaheimið) á Canal+. Má eisini nevna at eg sá ’Antichrist’ hjá Lars von Trier í filmklubbanum í Kringvarpinum hóskvøldið í farnu viku. Gott tiltak og sterk enduruppliving.
Magasin
Eg haldi einki magasin ella blað í løtuni. Fyrr helt eg Weekendavisen, Rolling Stone, Vox og fleiri filmsbløð, men blaðmarknaðurin er fyri mítt viðkomandi fluttur út á netið. Men magasin-sendingarnar í sjónvarpinum eru fínar. Serliga hin seinasta um Sterkan veikleika. Heimligt og nærverandi.
Sjónvarpsrøð
Plagdi at hyggja at danskari satiru sum ’Flemmings helte’, men í løtuni er eingin. Kanska er tað tí eg eri dottin inn á ’Big Love’ á Canal+ og ’Lærkevej’ á TV2. Hugvekjandi gerandisdrama. Kundi hugsað mær tað sama í Kringvarpinum!
Bøkur
Eg lesi javnt nógv ymiskt, men aldrin eina heila bók. Lesi fyrst og fremst klassiskar, danskar yrkjarar sum Tove Ditlevsen, Michael Strunge og Henrik Nordbrandt, men eisini bloggarar, sum reindyrka ein essay-form. Tað kunnu vera Erlend Loe og Garrison Keilor, men eisini Jóanes Nielsen, tá hann skrivar tíðargeinar í bløðunum. Elski hansara gløðandi penn.
Útvarp
’Rót og rútma’ er mín yndissending, tí hon er gjørd við hjartablóði. Royni at lurta eftir tíðindasendingunum. Mær dámar best tá útvarpið fer í dýpdina og tekur lurtaran í álvara. Rás2 fangar meg sjálvdan.
Telefon
Eg havi eina Sony W980, sum eg brúki at tosa og sms:a við. Fyri ikki at vera á netinum alla tíðina havi eg sett eitt skott her. Lesi ikki teldupost á telefonini, bara á telduni.
Hvat vilt tú ikki brúka tíð uppá?
Líkagyldigheitir og tá verturin gloymir lurtaran. Her er ’Forbrydelsen’ fyrst fyri.
Hvat irriterar teg í miðlunum?
Manglandi redaksjonellur greiddleiki, sum til dømis stóra evnið tilflytarar í seinasta Vikuskiftis Sosialini. Hetta mál gekk aftur í fleiri greinum, uttan eina sambindandi vinkling. Í útvarpinum tá redaksjónin velur at brúka Benny Hill ljóðmyndir í tíðindunum, men eisini tá upplesarar ikki fyrireika seg, men hakka seg gjøgnum tekstin. Og ikki minst tá teir upp í saman missa tráðin í ítróttarsendingum í sjónvarpinum. Nýtt moment í so máta eru kvinnuligir lesarar, ið lesa tíðindi so bítskar, sum vóru tær í kríggj við allan heimin. Her er sama argument galdandi, sum tá morgunlesturin varð fluttur: betri flow, betri flow!
Hvat vilt tú hava meira av í miðlunum?
Haldi bløðini gera tað tey kunna. Í Kringvarpinum eina livandi mentanarsending, sum hvørja viku vendir sær til brúkaran. Eina fiskivinnusending, ið blæsir lív í alt, sum luktar av fiski. Streymandi dagførdan tónleik við saft og kraft, so eg slapp undan at tendra satelittradio fyri at hoyra Rammstein. Og so kundi eg hugsað mær smáar bitar av føroyskari sjónvarpsfiksjón. Ein minutt um mánaðin. Tólv um árið. Tað hevði eg elskað!
