Spakuliga, dáttligt ljóðar,
Mia er ei meir,
hon sum gav oss løtur góðar
er nú blivin lívleyst leir.
Nítifimm á foldarfløtu,
henni untist ár á fold,
góð for øll á jarðargøtu
var hon, til hon fór í mold.
---
Barnaheim var Ansastova,
Mia átti lív sítt har,
hugnaheim og eydnusmoga
skaptist hvar, ið Mia var.
Vøkur, vís og góð mót gesti,
livdi hon sítt dagatal,
var teim flestu vinur besti,
gjørdi øllum bara væl.
Sínum var hon hjálpin vísa,
systir, mamma, omma við,
gestablíð hon mundi hýsa
øllum sínum sær við lið.
---
Tøkk fá fyri hvørja løtu
innan tína klinkuslá,
fyri blídligt brá á gøtu,
tá vit møttust av og á.
Tøkk fá fyri minnir góðu,
vit nú sita eftir við,
nú á mál er komin róður:
“Góða Mia, hvíl í frið”.
pmp
