Síðani ta fyrstu ferðsluvanlukkuna, sum kravdi mannalív í 1928, eru út við 270 fólk deyð í ferðsluni, og nógv fleiri eru skadd og illa skadd. Tað bleiv heilt galið í sjeyti- og áttatiárunum, men her er tíbetur nógv bøtt um seinnu árini. Hetta er ikki minst tí, at bilarnir eru vorðnir so nógv tryggari, men eisini hevur verið talan um eina hugburðsbroyting, sum hevur fingið tey ringastu at uppføra seg virðiligari í ferðsluni.
0-hugsjónin, sum løgtingið eisini hevur samtykt, hevur tað vakra endamál, at eingin skal doyggja ella verða álvarsliga skaddur í ferðsluni. Hetta er eitt ideali, sum vit øll hava skyldu at liva upp til.
Men hví koyra vit so ov skjótt, kunnu vit spyrja. Vit hava ikki long strekki at koyra í Føroyum. Tey eru fá, í koyra meira enn ein tíma úr stað í annað. Koyra vit so 80 km/t, so vita vit, at vit koma 80 km eftir einum tíma. Miðalferðin verður tó altíð lægri. Men siga vit, at miðalferðin er 60 km/t, so flyta vit okkum 60 km í ein tíma. Koyra vit 10 prosent skjótari, so koma vit altso bara seks km longru, ella seks minuttir fyrr á mál.
Hetta eru so smáir marginalar, at tað undir ongum umstøðum hevur nakran týdning, borið saman við tann vanda, vit seta okkum og onnur í við at koyra skjótari. Vísindini siga, at koyrir tú oman fyri 90 km/t heldur enn niðanfyri, so økist talið av deyðsvanlukkum við 21 prosentum. Koyrir tú 80 km/t, tá skaði hendir, so er møguleikin fyri at verða skaddur 50 prosent. Koyrir tú 100 km/t, tá skaðin hendir, so er møguleikin fyri at verða skaddur 100 prosent.
Fyri nøkurm árum síðani hevði Bill Justinussen, løgtingsmaður uppskot frammi um at hækka hámarksferðina á landsvegunum í Føroyum. Eitt slíkt uppskot er í besta lagi tápuligt. Tað kann ikki koma upp á tal at hækka hámarksferðina á okkara krókutu landavegum. Høvdu vit havt tvísporaðar motorvegir, so var tað nakað annað. Men tað hava vit ikki og tað fáa vit valla.
Tí eiga vit at hava størstu respekt fyri ferðini. Tað eigur øll ferðsluundirvísing eisini at byggja á –?og fáast bilførarar ikki at skilja tað, so er undirvísingin ikki nóg dygg. Øll ferðslulóggáva eigur eisini at virða hetta. Tá ferðin drepur, og eingin skal doyggja, so má ferðin sjálvandi niður.
