Tað var stórur ivi frammanundan, um landsstýrismálanevndin fór at virka sum ein forlongdur armur hjá báðum frontunum í tinginum, andstøðu og samgongu. Um so var, so varð úrslitið kent frammanundan, tí so varð eingin kanning sett í verk.
Landsstýrismannanevndin er mannað við tingmonnum – einum úr andstøðu og tveimum úr samgongu. Men Eivin Jacobsen úr Sambandsflokkinum hevur við síni støðu prógvað, at hann rennir ikki ørindi fyri nakran. Hann var greiður í sínum grundgevingum fyri, hví hann tók ta støðu, hann tók, meðan Jóan Magnus Rasmussen úr Fólkaflokkin tók ta taktisku støðu, sum ein fólkafloksmaður í hesi samgongu »eigur at taka« – at fáa málið út av verðini sum skjótast, so tað ikki skapar órógv.
Uttan at vit skulu døma nakran frammanundan, so er tað ein heiðurlig støða, at Eivin Jacobsen vil hava málið lýst út í æsir, og at tað skal hava tær avleiðingar, tað eigur at hava. Serliga áhugavert er hetta, tá formaður Sambandsfloksins á tingi, Alfred Olsen, sigur, at Eivin Jacobsen hevur brotið eina floksavtalu. Kann man gera »floksavtalur« um, hvussu landsstýrismálanevndin hevur eftirlit við landsstýrisfólki?
Men tað er ikki sagt frammanundan, at nakað er farið skeivt fram í hesum máli. Men ósemjan er stór, og sum vit hava víst á fleiri ferðir á hesum stað, so hevur handalagið hjá landsstýrismanninum í innlendismálum ikki verið heppið.
Sjálvur sigur fyrrverandi landsstýrismaðurin framvegis, at hann hevur gjørt alt rætt, og at hann hevði gjørt alt umaftur, um møguleiki var fyri tí. Hann skuldsetti eisini adnstøðuna fyri sabotasju, tá andstøðan vil kanna málið til botns. Tað er ikki álitisvekjandi, at ein frákoyrdu landsstýrismaður sigur so, og tí er tað enn meira neyðugt, at fáa alt tilfarið og øll skjøl á borðið.
Tað kann ikki annað enn vera rætt at fáa allan sannleikan fram. Hetta kann reinsa bæði løgmann og Kára P. Højgaard, Men um illa vil til, so kann tað vera ein bumba undir samgonguna og undir sessin, sum Eivin Jacobsen hevur til láns frá einum av landsstýrisfólkum Sambandsfloksins.
