Thomsen, sum so brádliga andaðist fyrr í ár. Henning Thomsen var væl lýddur í dartumhvørvinum í Føroyar. Hann var eisini djórðaelskari og tí bleiv Henning Open skipað sum eitt stuðulstiltak, har allur stuðulin
blivið enn meira ótolandi fyri tær, sum eftir eru, sigur Rannvá Simonsen. Johnny í Grótinum sigur, at hann upplivir tað sum, at leiðslan veruliga hevur roynt at skapa dialog við ljósmøðurnar og funnið fram
kanningarleiðari, vera løgið, tá hugsað verður um tað fokus, sum hevur verið um júst hesar vakmyndir. Hann heldur eisini, at menninir vísa løgna atferð á upptøkunum. Á eini aðrari vakmyndaupptøku er ein, sum
at samstarvið við íslendska læknan er ikki slitið. Tað endar á nýggjárinum tí samstarvsavtalan við hann varir bara til 31. desember í ár. Hon sigur, at hetta seinasta árið hava leiðslan fyri sjúkrahúsverkið
smábygdir. Tann fyrsti tunnilin, tunlasjakkið fer undir, er tunnilin til Dals, og fyrireikingarnar til hann eru byrjaðar. Arbeiðsgevararnir hava funnist hvassliga at hesi ætlanini, og nú Arbeiðsgevarafelagið
juni mánaði er lagdur aftur um. Síðan plaga vit at leggja stilt til út í hálvan august ella so, sigur hann. Útróðrarbáturin Brandur, sum er 30 tons stórur, hevur í fleiri ár hevur ligið í oddinum millum føroyskar
soleiðis at pápar fá full rættindi til síni børn, og børnini fáa full rættindini til bæði foreldrini. Hann heldur, at tað er undrunarvert, at pápar hava so vánalig rættindi, sum teir hava. Les eisini: Tað
allastaðni, at trupult er hjá bygdafólkinum at sleppa framvið við bilum, sigur Heðin Zachariasen. Hann vísir á, at tað er ikki Sunda kommuna, sum fær øll ferðafólkini at koma til Føroyar. Teirra uppgáva
og sendi umvegis stólpan bóltin í málið. Eitt korter eftir steðgin javnaði Sølvi Vatnhamar, tá ið hann við fínum frísparki sendi bóltin í málið. Skála var meiri á bóltinum, og í longum løtum vístu skálamenn
við at taka myndir av amerikonskum marknavørðum í Rio Grande Valley 12. juni um kvøldið í fjør, tá hann sá hesi fólkini, sum royndu at sleppa ummarkið. – Eg sá óttan í andlitum teirr, í eygum teirra, segði