vita? Í mínari bíbliu stendur í hvussu er, at tað, at vera ein kristin, er at hava yvirgivið sítt lív til Harran Jesus. Tá ein yvirgevur seg til Jesus, so yvirgevur ein ikki bara ein part til hann, men
menniskja. Hesi eru: Einsemi, keðsemi og hjálparloysi. Einsemi kann fyribyrgast, við at tað kemur lív í húsið við til dømis vitjan av barnagørðum, við húsdjórum og at búðfólkið merkir vinalag. Keðsemi
menniskja. Hesi eru: Einsemi, keðsemi og hjálparloysi. Einsemi kann fyribyrgast, við at tað kemur lív í húsið við til dømis vitjan av barnagørðum, við húsdjórum og at búðfólkið merkir vinalag. Keðsemi
mest attraktivu rásunum hjá Televarpinum. Er tað so, at almenna loftmiðlamonopolið livir sítt egna lív og opinlýst roknar við politiskum stuðli til at traðka vinnuliga initiativið niður fyri at fáa almenna
seymaðan á klæðini. Kvinnurnar bóru svartan tríhyrning. Eina meting um, hvussu nógv samkynd lótu lív í jagstranini ber sjálvandi til at finna fram. Men í Amsterdam, framman fyri Vesturkirkjuni, er
arbeiði og at kunngera børnum og ungum hin góða boðskapin um Jesus Kristus, sum kom til jarðar og gav lív sítt fyri okkum. Hesin boðskapur er ikki ein tilvildarligur boðskapur ímillum fleiri túsund! Hesin
mann á sama hátt sum við konu, tá fremja teir báðir andstygd; teir skulu láta lív?« Altso, skal ein samkyndur ikki láta lív fyri at vera samkyndur, men fyri at hava samlegu við mann. (Hugsunarvert: Tað
somu orsøk einki tap hevði í samband við yvirtøkuna, er grugg og mjørkatos. Nýggi bankin livir sítt lív sum egið føroyskt sjálvstøðugt skattasubjekt, uttan mun til hvussu eigari bankans í Keypmannahavn velur [...] skattaroknskap og roknskap. Tað er konsensus tvørtur um landamørk, at skattaroknskapur kann liva sítt lív við stórum frávikum til vanligar roknskaparreglur. Tað undrar meg ikki sørt, at bankafólk nú eru vorðin
meðan vit enn vóru syndarar« (Róm 5,8), »Lønin, ið syndin gevur er deyði, men náðigáva Guds er ævigt lív í Kristi Jesusi, Harra okkara« (Róm. 6,23). »Hann, sum spardi ikki Sín egna Son, men gav Hann fyri
meðan vit enn vóru syndarar« (Róm 5,8), »Lønin, ið syndin gevur er deyði, men náðigáva Guds er ævigt lív í Kristi Jesusi, Harra okkara« (Róm. 6,23). »Hann, sum spardi ikki Sín egna Son, men gav Hann fyri
