sambondum ríkari: - Føroyska listin og deiligu listafólkini fara altíð at hava eitt serligt pláss í mínum hjarta, og eg gleði meg til, tá okkara leiðir møtast aftur. Eg vóni, at føroyingar fara at koma fram við

facebook eina heilsan til Gambia. – Takk fyri. Eg fari at sakna tykkum, men tit vera altíð í mínum hjarta. Góða eydnu. Eg eri errin av tykkum, skrivar fráfarni venjarin millum annað. 50 ára gamli Tom Saintfiet

bólki sínum seta ljós á kenslur, sum flest kunnu relatera til. Tann endaleysi kampurin um at hava hjarta á rætta stað, og at finna sítt pláss í stórbýnum, eftir at hava flutt frá útjaranum. Konsertin byrjar

báðir vóru uttan iva ein heilt serlig gásarholds-løta. Ja í fleirtali. Tí aftaná, at føroyingarnir av hjarta høvdu sungið sín egna tjóðsang, so sungu teir knappliga við til tann norska tjóðsangin. Aftaná norska

sum so ella so eru um stjørnuliðið, sum vit øll eru so errin av – og sum vit av fullum og heilum hjarta stuðla. Tað hevur verið heilt ótrúliga stuttligt at fylgt tykkum á longu ferðini her til. Onki rennur [...] tit hava. Tað var ein so rørandi løta at vera í høllini meðan tjóðsangurin rungaði. Tað fór beint í hjarta. Tað má eisini vera heimsrekord at hava 10% av fólkinum í landinum við sær til dystir í útlandinum

leggur dent á, at hetta hevur verið ein trupul avgerð. - KÍ fer altíð at hava eitt serligt pláss í hjarta mínum og øll tey fantastisku fólkini, ið arbeiða fyri felagið, sigur Magne Hoseth, sum saman við

lætta blíða lyndi eg minnist aftur á Láturin so eyðkendur - eg ikki gloyma kann Stórt rúm í mínum hjarta, tú altíð fer at eiga Hóast alt er myrkt og svárt - kærleikin hann vann Dýrabarar løtur, tey minnini

Dimmalætting, var vanligt, at menn og kvinnur skrivaðu lesarabrøv við meining um tað, sum lá teimum upp á hjarta. Róin Clementsen á Sandi sigur, at tann eina dagin var eitt lesarabræv í Dimmalætting, har ein kendur

halda jól. 2. Jólini breiða seg um allan heim. Fólk smílast fegin, og øll halda gleim, syngja av hjarta eitt blítt takkarljóð. Tónleikur, látur, øll eru so góð, tí nú savnast vit saman eitt bil, knýta

lystiliga á m.a. pumpuorgul, gittar og mandolin, og onkuntíð tríva teir í reinan a capella sang. Tað er hjartaligt, inniligt, erligt og ikki sört sjórænarasligt. Vit g!eða okkum at standa lið um lið og syngja við