fekk meg at síggja okkum sjálvi úr sjónarhorninum hjá einum, har ið tað at heilsa upp á hvønn annan bæði málsliga og kroppsliga er grundleggjandi høffligheit. Eg hevði bjóðað hesi ungu fronsku damuni
hugsa um hin, hvørvur. Loysnin er at vera móti hinum, sum tú ynskir, hann er móti tær. At rokna hvønn annan hægri enn seg sjálvan og at finna útav at tað er betur at geva enn at fáa. Annar loyndardómur: Opið
halda honum uppi. Politikkur er at samstarva um raðfestingar, og hetta krevur at vit virða hvønn annan. Í viðgongd og mótgongd. Loyalitetur er ein dygd, og eri eg sannførdur um, nú sum áður, at tað er
tveir almennar stjórar um málsøkið hjá báðum pørtum, má síggjast sum boð frá einum stovni til ein annan. Tað eru ikki privat boð, sum ikki viðkoma almenninginum, tá ið evnið í samskiftinum viðkemur báðum
sum er samanvovið í lív og pínur okkara, og tá byrjar lív okkara at verða til signing fyri hvør annan og onnur. Parlagið eigur at vera staðið, har vit finna frið, hvíld og sælu. Tað er her, grýtuta, kalda
greiði boðskapurin í løgmansrøðuni 2017. Løgmaður vísti á, at føroyingar við at seta spjaldur á hvønn annan eru við til at skapa djúpar gjáir millum okkum sum fólk. Óivað hava orðini ella spjøldrini, sum løgmaður
6 mánaðirnar eftir føðing. T.v.s., at barnið fær onki annað enn móðurmjólk, til tað byrjar at eta annan mat enn mjólk. Hetta er, tá barnið er umleið 6 mánaðir, alt eftir menning og trivnaði hjá barninum
fer at fáa á samfelagið og okkara eftirkomarar. Í staðin fáa føroyingar nú eina lóg um ein heilt annan búfelagsskap, sum ikki kann kallast hjúnaband. Tí nú fara menn at kunna velja, um teir ætla sær at
, er at fáa ávirkan á tað málið – men endamálið er eisini at fáa sett okkara fingramerki á allan annan politikk eisini, sigur formaðurin í Miðflokkinum. Hann er eisini sannførdur um, at ætlanin at selja
høvi hjá fyritøkum at hitta komandi arbeiðstakarar. Her er møguleikin at økja um kunnskapin um hvønn annan. Luttakararnir fáa møguleikan til eitt óformelt, men álvarsamt prát um, hvørjir starvsmøguleikarnir
