smittandi, tá listafólk á pallinum meina tað, og hjarta var við í framførsluni hjá hjúnunum Beintu og Inga. Ingi við kassagittara og Beinta við síni rødd, sum er heilt víst er betri enn meirilutin. Á onkran

sonur Jógvan Dahl, f. 1878, sum giftist við Atu Poulsen úr Hósvík. Tey fingu átta børn. Tey vóru: Inga, f. 1910, ógift. Hans Andreas, f. 1913. Giftist við Malenu úr Beitinum, búðu í Toftum. Hans Andreas

Bygdarhúsinum í Leirvík kl. 19 fyri innbodnum. Leygardagin 18. august kl 12 giftast í Leirvíkar kirkju Inga Mareta Klein úr Leirvík og Andreas Roel Joensen av Argjum. Tey ið vilja heilsa uppá brúðarparið eru

Thomas Mann givin út í teirri sonevndu Frankfurter-útgávuni, við høv­uðs­teksti og drúgvum við­merk­inga­bindum, har eisini verður greitt væl og virðiliga frá skapanar­søgu, keldum, móttøku osfr. Higartil

593336 (Janus), áðrenn sunnudagin 5. august. Leygardagin 18. august kl 12 giftast í Leirvíkar kirkju Inga Mareta Klein úr Leirvík og Andreas Roel Joensen av Argjum. Tey ið vilja heilsa uppá brúðarparið eru

Góða Inga. Tung vóru boðini at frætta, at tú ikki ert okkara millum longur. Bert 41 ára gomul og í fagrasta blóma hvarv tú í havsbrúnni, har sum hav og himmal møtast, sum prestur tók til henda dagin í

slíka uppgávu, tí eingin tilbúgvingarskipan finst fyri oljudálking í landinum. Upp á fyrispurning frá Inga Højgaard, ið umboðaði reiðaríið og manningina, um útgerðin var til reiðar, svaraði Anni á Hædd, at

Saknið tungan harmin vekur, at so dátt vit mistu teg. Ikki vardi tað okkum Inga, tá ið vit skiltust ólav­søku­morgun, at næstu boðini, vit fingu fáar tím­ar seinni, vóru, at tú vart farin. Og nú fáar dagar [...] kravdi, at tú hvíldi javnan, men hvussu kundi hon sam­ein­ast við eina so virkna menn­isku sum teg, Inga? Eftir sita vit og brigda okk­um, at vit ikki tóku á okk­um ein part av tí arbeiði, sum tú vildi hava [...] frá hond­ini, men summartíð er, og tá er ofta ringt at fáa alt at ganga upp. Hvør stákast við sítt. Inga, tú ert ikki bara far­in frá okkum, men eisini frá foreldrum, systkjum og ikki minst frá tveimum børnum

Sunnudagin hin 29. juli 2007 and­aðist okkara kæra vinkona, Inga Arge, brádliga, bert 41 ára gomul. Tað kennist so óveruligt so brádliga at missa ein javnaldra í bestu árum. Vit gingu allar í flokki saman [...] tað so tungt at hugsa, at veru­leikin er, at vit ikki aftur skulu hava slíkar løtur, hvar eisini tú, Inga, er partur av hesum. Nógv er hent í tínum stutta lívi. Eftir skúlan arbeiddi og ferðaðist tú. Tú vart [...] gjørdi húsini og havan í stand – ja ikki var nakar, ið kundi vita, at hetta bleiv seinasta avrik títt. Inga, vit sakna teg ómetaliga nógv og vilja við hesum orðum lýsa frið yvir minnið um okkara kæru vin­konu

Saknið tungan harmin vekur, at so dátt vit mistu teg. Ikki vardi tað okkum Inga, tá ið vit skiltust ólavsøkumorgun, at næstu boðini, vit fingu fáar tímar seinni, vóru, at tú vart farin. Og nú fáar dagar [...] sum kravdi, at tú hvíldi javnan, men hvussu kundi hon sameinast við eina so virkna mennisku sum teg, Inga? Eftir sita vit og brigda okkum, at vit ikki tóku á okkum ein part av tí arbeiði, sum tú vildi hava [...] frá hondini, men summartíð er, og tá er ofta ringt at fáa alt at ganga upp. Hvør stákast við sítt. Inga, tú ert ikki bara farin frá okkum, men eisini frá foreldrum, systkjum og ikki minst frá tveimum børnum