fer á seinast í februar mánaði. Men umframt at senda spælararnar til knallharða venjing í bakandi sól, gevur føroyska fótbóltsfelagið nú eisini føroyingum møguleikan at koma við á venjingarleguna. Tó við

fer á seinast í februar mánaði. Men umframt at senda spælararnar til knallharða venjing í bakandi sól, gevur føroyska fótbóltsfelagið nú eisini føroyingum møguleikan at koma við á venjingarleguna. Tó við

inn í húsini. Hitapumpur vóru eisni á móta miðskeiðis í sjeytiárunum, men svunnu síðan sum døgg fyri sól. Nógv er lært síðani tá - og nú er grundin eisini ein onnur - kanska. Men er nakað at spara? Tey lond

hugtakandi løtan fyri føroyingar var, tá ið Eva kom upp á pallin saman við ommuni. Eva strálaði sum ein sól, og hon tyktist at hava tað fínt. Tey fingu høvi at hittast aftaná framførsluna. Tað var kanska ikki

sæst sum ein kolasvartur diagonalur. Á himmalhválvinum sæst eitt merkiligt millumting millum eina sól, ein eingil og eina blómu, sum er prýtt við trettan eygum. Hetta surrealistiska elementið er eyðsæð

skriftmál ? og hvar vit annars høvdu veri í dag, um mál okkara var útdeytt, sum tað vóru øll tekin í sól og mána um, at tað fór at gera ? Tað er so skjótt í dag at reka av leið í tí meldrinum, sum er rundan

Martin skuldi royna seg gekk ikki eftir vild. Tað var í juni-mánað, í finska summarhitanum við bakandi sól. Martin small um, tá hevði hann fingið hitaslag, og endaði á sjúkrahúsinum. Men í oktober – í føroyskum

veturin (2. des 1907). Tað er til Hans Andriasar yrking ”Heima” (Aftur síggi eg tindar sum setandi sól.) Hetta lagið eri eg ógvuliga góður við, tí tað minnir meg so nógv um tær kenslur, ið koma fram, tá

Socialistiska fólkaheimið: Líka til tann rættvísa revolutiónin hevur sigrað - verður fullkomin – roðandi sól í eystri ber boð um tann veruligi solidariski uppreisturin er í nánd (fyrijáttan?). Og í somu yrking:

fyrimyndarliga. Eg minnist fyrstu ferð, vit báðir fóru til útróðrar ein veðurfagran morgun fullan av sól, og tað stóð við klettin. Hann var sera glaður henda morgunin og sang: »Halt út, halt út á hav…« eini