leygardag, og er tí leikbannaður. Tað var í dystinum móti AB, og í hesum sama dysti varð Klæmint Matras borin av vøllinum við skaða, tá fótliðurin í øðrum beini hansara ikki vildi meir. Sum skilst er tað
praktisk viðurskifti, sum kunnu tykjast trupul fyrstu tíðina á einum nýggjum staði. Kl. 19.30 fer Sámal Matras Christiansen at hava framløgu við støði í høvuðsuppgávu síni við heitinum: »Ímyndin av bústaðnum
sum ein opinbering at lesa yrkingarnar hjá Olav H. Hauge í tíðarsamanhangi, og at orðini hjá Chr. Matras um einfeldina í orðum komu til sín rætt, so hvørt sum hann hevur lisið seg fram í skaldskapi hansara
farið av gravarbakkanum. Men vit kunnu eisini geva Heðini Brú rætt, tá hann í brævi til Christian Matras í 1950 ávarar ímóti at taka málstríðið uppaftur: ”Hví koma við einum páfunnum føroyskum? Vit hava
er størsta ivamálið helst, hvørjir skulu manna miðverjuna. Bæði Herbert í Lon Jacobsen og Klæmint Matras eru hesa ferð leikbannaðir, eftir at teir hava fingið ávíkavist reytt og ov nógv gul. Tað leggur
Barbá. Gult kort: Kári Hansen, Arnbjørn Danielsen B36: Jákup Mikkelsen Kenneth Jacobsen, Klæmint Matras, Herbert í Lon Jacobsen, Alex dos Santos Bergur Midjord, John Hansen, Mikkjal Thomassen, Hanus T
part við Hanusi og fyrra part við løgum, ið Páll Sólstein hevði skrivað til yrkingar eftir Christian Matras, William Heinesen, Hans Andrias Djurhuus og Steintór Rasmussen. Í hesum parti av konsertini syngja
hann enn eina ferð pjøssaður til at spæla, men nú er greitt, at Pól verður ikki við í Vágum. Klæmint Matras hevur verið smáskaddur, men teir rokna við, at hann verður klárur í morgin, tá Floksmenn skipa fyri
stendur so at siga órørd frá tíðini, tá ið so mætir rithøvundar sum William Heinesen og Christian Matras gingu í skúlanum. Tað var eisini í hesari somu íbúðini, at tíðindafundur skuldi vera. Leiðin gongur
Undantakið er vakra verkið »Dimmið« hjá Vagn Holmboe, sum hann skrivaði í 1977 til yrking eftir Christian Matras. 300 ár eru liðin, síðan sálmaskaldið Thomas Kingo doyði, og tað ger Mpiri eisini burturúr. »Jeg