er komin inn í annan heim, ein heim, ið er nakað fyri seg. Ein heim, har tað snýr seg um frymlar, formar, millimetrar og tolsemi og áhuga. Ein heim, har ein ikki kann liva av tímaløn og har smálutirnir
at fáa burtur úr eini hoyring er, at vit pjøssa uppá ringastu lýtini í ætlaðu loysnunum. Hoyring formar ongan politikk, hon er eitt trygdarnet. Tað kann ikki bera til, at misskilt formalistisk atlit skulu
væl, at hann fær lættari við at halda beinunum uppi í vatnskorpuni, og harvið flóta betur. Hartil formar hon kroppin við hjálp av óelastiskum evnum, so at til dømis sneiðingin frá lendum til afturpart verður
ella útbúgviskipan, og vit siga heldur ikki Tryggisambandið og Venjiskúlin. Summa summarum: Báðir formar eru til, og ein dystur er teirra millum. Og tað er tað, sum málið snýr seg um. Tað er tað, vit skulu
lutur. Verk hjá Titu eru ongantíð einans vovnar myndir tað vil siga ítøkilig myndevni, har litir og formar eru vovnir flatar, hon ger tíbetur ikki vovnar málningar. Vit ivast ongantíð í, at vit eru í einum
at hann er har inni aftanfyri. Jú, hann er við at taka breyð úr ovninum. Tekur fleiri samansettar formar við rugbreyðum, sum hann hvølvir á borðið, haðani tey beinanveg verða tikin frá til at koyra út til
brúkast til alt, leyst og fast, ella legitimera hvat sum helst. Hatta atlassið skúgvaði allar vanligar formar, sum høvdu verið skrivaðir í fleiri mansaldrar, burtur. Hatta atlassið innførdi tvey alfabet, eitt
brúkast til alt, leyst og fast, ella legitimera hvat sum helst. Hatta atlassið skúgvaði allar vanligar formar, sum høvdu verið skrivaðir í fleiri mansaldrar, burtur. Hatta atlassið innførdi tvey alfabet, eitt
við yvirtónum av tí veruleika, sum gav henni íblástur. Leingi vóru tað livandi, náttúruskaptir formar, sum vóru kjarnin: tað kundi vera eitt fræ, ein reivvera, eitt lindýr. Í fyrstani vóru lutirnir
tey eru annarleiðis enn vanlig orð í málinum. Tí er tað, at mann í staðarnøvnum hevur undarligar formar eins og Strapuli í Sandavági ella Roggutuóm, eitt seyðafylgi, sum kemur av Reiðgøtuóm. Um hetta
