við javnleiki. Hálvleiksstøðan var málleysur javnleikur. Bæði málini vóru skorað eftir heilt lítlari løtu, tá ið ein tími var farin. Eftir fríspark úr høgru setti Lettland hol á. Bólturin endaði í vinstru

ss. Jallurin var fyrstur á mál fyri triðju ferð. Drekin var rættuliga væl við, og Drekin var eina løtu á odda. Men í endaspurtinum munaði tað best og mest hjá Jallinum, sum við sigrinum av álvara hevur

pallinum í so langa tíð, uttan heilt at hava verið burtur, so hava Gestir lagt upp til eina spennandi løtu fyri eygu og oyru, tá teir aftur eru at síggja og hoyra leygakvøldið, tá AME verður í Norðurlandahúsinum

ikki at verða nóg mikið. Málverjin Marian Og so átti StÍF eisini Marian Cirloganescu í málinum. Eina løtu miðskeiðis í seinna hálvleiki vóru onkur tekin um, at VÍF kanska hevði møguleikan kortini. Heimamenninir

Kring­varp­ið takka P/F Poul Mich­el­sen fyri at gera tað gjør­ligt at hava eina »syng­ið før­oyskt« løtu í Kring­varps­høll­ini. Mánamorgunin vórðu fólk vakt við, at Kringvarpið lut­aði burt­ur øl­kass­ar

klaks­víkingum, Vagn Heldar­skarð, skeitir yvir á borðið hjá Torkili og smílist fram fyri seg. Lítla løtu seinni er liðugt á triðja borði. Carl Eli Nolsøe Samuelsen hevur kroyst Tummas Martin Sólsker upp [...] Høgni Egilstoft Nielsen hevur vunnið á Rana Baldurs­son. So er fokus á fyrsta borði, har tað í góða løtu sá út til, at tað skuldi eydn­ast Terja Petersen at varð­veita hálva stigið, men Rógvi vann, og harvið

longu fingin í lag við StÍF um, at eg spæli her í næsta ár eisini. JL: Nú kom eg til Føroya í síðstu løtu, og tað eru framvegis ymisk viðurskifti í Danmark, sum eg má fáa í rættlag. Einki er avgjørt, men

Náttarkuldin gjørdi vart við seg, og pápi leiddi meg inn til hennara. Spurdi hana, um eg kundi sita eina løtu og verma meg, meðan hann fór oman aftur í fjøruna til hinar; teir skuldu gera seg lidnar við seiðin [...] til har í roykstovuni, hevði líkasum sama lit, sum alt, ið inni var. Eftir at tú hevði staðið eina løtu á gólvinum, lat hon hurðina á komfýrinum upp, tveitti nakrar torvkonglar inn í eldin. Tú visti at

Náttarkuldin gjørdi vart við seg, og pápi leiddi meg inn til hennara. Spurdi hana, um eg kundi sita eina løtu og verma meg, meðan hann fór oman aftur í fjøruna til hinar; teir skuldu gera seg lidnar við seiðin [...] til har í roykstovuni, hevði líkasum sama lit, sum alt, ið inni var. Eftir at tú hevði staðið eina løtu á gólvinum, lat hon hurðina á komfýrinum upp, tveitti nakrar torvkonglar inn í eldin. Tú visti at

seinasta lívstekin, og í eitt heilt ár hevur eingin hvørki sæð ella hoyrt nakað til hennara. Hesa løtu – fyri einum ári síðan – ringdi hon til onkran í familjuni, men norska løgreglan hevur ongantíð viljað